Η Λίβερπουλ τον έχει τρομερή ανάγκη. Μαζί με τους Σαλάχ και Φιρμίνο απαρτίζουν μια τριπλέτα την οποία καλά κάνουν και τη φοβούνται όλοι. Ο Σαντιό Μανέ, ωστόσο, πετυχαίνει πολλά περισσότερα και πολύ πιο σημαντικά γκολ... εκτός γηπέδου με την ανθρωπιστική του δράση και τις κοινωνικές του ευαισθησίες...
Ο Σενεγαλέζος επιθετικός των Πρωταθλητών Ευρώπης και Παγκόσμιων Κυπελλούχων σε επίπεδο Συλλόγων, κατέκτησε το βραβείο του κορυφαίου Αφρικανού για το 2019 έναντι των Σαλάχ και Μαχρέζ με τους οποίους είχε φτάσει στην τελική τριάδα της διαδικασίας.
Κέρδισε τις περισσότερες θετικές ψήφους των συμπατριωτών του και κατέκτησε την τιμητικότατη διάκριση, όμως, ακόμα και τότε, εμφανίστηκε τόσο ταπεινός, όσο ακριβώς θα το περίμενε όλος ο κόσμος που τον γνωρίζει ή που τυχαίνει να έχει δει και διαβάσει κάποια λίγα πράγματα για εκείνον.
Ο Μανέ, χρειάστηκε να ποζάρει σε έναν θρόνο μαζί με το βραβείο του, όμως, δεν αισθανόταν άνετα. Από την πρώτη στιγμή δήλωσε πως «δεν είμαι βασιλιάς...». Αντιλαμβάνεται τον αντίκτυπο που έχει το ποδόσφαιρο και τη δύναμη που έχει εκείνος ως επαγγελματίας στο άθλημα και ως μέλος του κορυφαίου επιπέδου με τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έχει στη Λίβερπουλ, ωστόσο, δεν ξεχνάει από που προέρχεται, πως ξεκίνησε, ποιοι τον έχουν ανάγκη και ποιος πραγματικά είναι.
Ο Σαντιό Μανέ είναι εκείνος ο άνθρωπος που παρά το γεγονός πως σίγουρα έχει λύσει τα προβλήματα της ζωής του, είναι οικονομικά άνετος για πολλά χρόνια ακόμα κι αν σταματήσει... χθες το ποδόσφαιρο και είναι από τους πιο δημοφιλείς ποδοσφαιριστές σε ολόκληρο τον κόσμο με όσα κάνει με τη φανέλα της Λίβερπουλ, διατηρεί τον τρόπο σκέψης και την σεμνότητα με την οποία προσπάθησε κρυφά να ξεκινήσει το ποδοσφαιρικό του ταξίδι, στα 15 του, φεύγοντας κρυφά από το σπίτι του.
«Δεν χρειάζομαι πολυτελή αυτοκίνητα, μεγάλα σπίτια, ταξίδια στον κόσμο... Προτιμώ να προσπαθήσω να χαρίσω λίγη από τη ζωή που έχω τώρα, στα πρόσωπα της οικογένειάς μου που έχουν περάσει δύσκολα. Είμαι τρομερά ευγνώμων για όσα μου έχουν δώσει εκείνοι κι όσα έκαναν για εμένα...» έχει δηλώσει στο παρελθόν.
Μπορεί τα Σαββατοκύριακα στην Premier League να σκοράρει κατά ριπάς, να λάμπει μέσα στο γήπεδο, να κλέβει και λίγη από τη λάμψη του αγαπημένου σεντονιού ολόκληρου του πλανήτη όταν αγωνίζεται στο Champions League, όμως, ο Μανέ επαναφέρει τον εαυτό του στην πραγματικότητα πολύ εύκολα...
Θα καθαρίσει το τζαμί της γειτονιάς του, το οποίο επισκέπτεται για να προσευχηθεί, θα κουβαλήσει τα νερά στην εθνική ομάδα της Σενεγάλης για να βοηθήσει τους υπόλοιπους δίχως να σκεφτεί πως... αυτός είναι κάποιος, θα κρατήσει το κινητό με τη σπασμένη οθόνη γιατί δεν είναι ανάγκη να μπει στο τρυπάκι των gadgets και της επιρροής της τεχνολογίας.
Τα πιο σπουδαία του γκολ, τα έχει πετύχει πίσω στην πατρίδα του. Στη γενέτειρά του, το χωριό Bambaly, έχει χτίσει σχολείο έναντι 270.000 ευρώ για να καταφέρουν τα παιδιά να έχουν εκπαίδευση και γνώση που εκείνος δεν μπορούσε ν' απολαύσει σε παιδική ηλικία λόγω των δυσκολιών. Έχει χτίσει νοσοκομείο για να παρέχεται η απαραίτητα ιατρική βοήθεια. Έχει φτιάξει και γήπεδο για να παίζουν τα παιδιά, ν' αθλούνται και να προσπαθήσουν να υιοθετήσουν τις αξίες που προσφέρει και πρεσβεύει ο αθλητισμός.
Παράλληλα, δίνει μηνιαία 75 ευρώ σε κάθε οικογένεια του χωριού για να βοηθήσει οικονομικά και μοιράζει δωρεάν ρούχα στα παιδιά! «Θα ήθελα να ευχαριστήσω το χωριό μου, το Bambaly στη Σενεγάλη. Είναι ένα μικρό χωριό αυτό από το οποίο προέρχομαι...» είπε εξ αρχής στην ομιλία του μετά την κατάκτηση του βραβείου για τον κορυφαίο Αφρικανό, δείχνοντας πως δεν ξεχνάει και δεν θα ξεχάσει ποτέ τις ρίζες του. Ο μεγαλύτερός του στόχος, πέρα και από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά του όνειρα, φαίνεται πως είναι να δώσει στους συμπατριώτες του και τους κατοίκους αυτού του χωριού μια λίγο πιο άνετη ζωή και να εκμεταλλευτεί όλο αυτό που βιώνει αυτή την εποχή για να το μετατρέψει σε κάτι πολύ ουσιαστικό. Όχι για... αυτοκίνητα, λούσα, ρούχα, κοσμήματα, γυναίκες και social media. Αλλά για πράγματα που θα κάνουν καλύτερη τη ζωή εκείνων που το έχουν ανάγκη.
Μετά την τεράστια διάκρισή του, ήθελε να επιστρέψει για λίγο στην πατρίδα του όπου τον είχαν ενημερώσει για μια γιορτή που είχε στηθεί για χάρη του, όμως, δεν μπόρεσε να το κάνει λόγω προβλημάτων με τις πτήσεις. «Είμαι πολύ στεναχωρημένος που δεν κατάφερα να βρεθώ πίσω στο σπίτι μου, αλλά τα προβλήματα που αντιμετώπισα δεν ήταν στο χέρι μου να λυθούν...» είπε σχετικά.
Όσο για τα βιώματα που κουβάλησε από την ζωή που είχε κάνει μέχρι να φτάσει στα τμήματα υποδομής της Μετς το 2011, σε ηλικία 19 ετών, τα μαρτυρά όλα ένα περιστατικό που είχε βγει στην επιφάνεια πριν από καιρό...
Μια μέρα, ήθελε να στείλει μια φωτογραφία στη μητέρα του, αλλά δεν είχε κάμερα και είχε ελάχιστα χρήματα πάνω του. Τότε, είδε έναν ρεπόρτερ στις εγκαταστάσεις της ομάδας και του ζήτησε να τον βγάλει μια φωτογραφία για να μπορέσει να τη στείλει στους δικούς του.
Ο δημοσιογράφος φυσικά και τον έβγαλε μια φωτογραφία και αμέσως του ζήτησε τη διεύθυνση του e-mail του για να του τη στείλει. Ο Μανέ... δεν γνώριζε και δεν είχε e-mail, λέγοντας στον ρεπόρτερ να μιλήσει με την ομάδα για να τη στείλει στο e-mail του συλλόγου! Μάλιστα, ρώτησε αν... ήταν δωρεάν ή έπρεπε να του δώσει αντίτιμο!
Αυτός ο άνθρωπος, αυτό το παιδί, που δεν έχει επιτρέψει στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο του 2020 να τον αλλάξει, σήμερα, είναι Πρωταθλητής Ευρώπης με τη Λίβερπουλ, αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στην περσινή Premier League, συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ομάδα της σεζόν 2018-2019 στο κορυφαίο πρωτάθλημα, είναι Παγκόσμιος Κυπελλούχος σε επίπεδο Συλλόγων, τερμάτισε 4ος στη Χρυσή Μπάλα, έχει φτάσει στον τελικό του Copa America, και ένας από τους καλύτερους φορ στην Γηραιά ήπειρο...
Και ακόμα και τώρα, ο Γιούργκεν Κλοπ έχει ένα μεγάλο παράπονο από εκείνον. Θέλει να σταματήσει να σκύβει ντροπαλός το κεφάλι όταν του μιλάει και του ζητάει συνεχώς να χαμογελάει περισσότερο!
Πηγή: Gazzetta.gr
