Ήταν 30 Απριλίου του 1989. Πριν από 33 χρόνια. Όσα όμως κι αν περάσουν θα παραμείνει στους αιώνες των αιώνων ως η πιο αδιανόητη διαιτητική απόφαση που πάρθηκε ποτέ. Γκολ που η μπάλα να μην έχει περάσει τη γραμμή έχουμε δει κι άλλες φορές. Πριν μπει άλλωστε η τεχνολογία στην ποδοσφαιρική ζωή μας, με το VAR και το goal-line technology, υπήρξαν πράγματι φάσεις που ήταν τρομερά οριακές και σχεδόν αδύνατο για το ανθρώπινο μάτι να τις "πιάσει" σε live χρόνο.
Εδώ όμως δεν μιλάμε για μία τέτοια περίπτωση. Δεν πρόκειται για κάποια αμφισβητούμενη φάση. Δεν είχε κανείς την παραμικρή αμφιβολία για το αν ήταν ή δεν ήταν γκολ. Κανείς; Λάθος! Κι όμως, υπήρξε ένας... γίγαντας, ένας μικρός θεούλης από τη Νόρτε ντε Σανταντέρ, που δήλωνε διαιτητής και κατακύρωσε το πιο απίστευτο γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου, το οποίο... δεν μπήκε ποτέ. Αρχικά, βλέποντας κανείς το παρακάτω βίντεο, προσπαθεί σε πρώτο χρόνο να αντιληφθεί τι έχει συμβεί.
Ο τίτλος του "το γκολ φάντασμα της Σάντα Φε", κάποιες διαμαρτυρίες από ένα "μπούγιο" παικτών" και μία μπάλα να στήνεται στη σέντρα, μπορούν απλά να σε προϊδεάσουν. Αλλά και πάλι δυσκολεύεσαι να δεχτείς το... αδιανόητο. Κι όμως, κάποτε στην Κολομβία, υπήρξε ποδοσφαιρικός αγώνας που αυτή η φάση μέτρησε ως γκολ. Η Σάντα Φε υποδέχτηκε την Ντεπορτίβο Περέιρα στο Ελ Καμπίν και πήρε προβάδισμα στο σκορ σε μία φάση που η μπάλα μόλις έχει περάσει τη μικρή περιοχή. Αλλά απέμεναν ακόμα τρία μέτρα plus για τη γραμμή του τέρματος. Ε και;
Ο βοηθός δεν έτρεξε ποτέ προς τη σέντρα όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, οι παίκτες των δύο ομάδων συνέχισαν να παίζουν κανονικά για περίπου 4 δευτερόλεπτα, αλλά τότε ο διαιτητής Μανουέλ Κάστρο αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να μετρήσει ένα το γκολ κανονικά. Και με το νόμο (λέμε τώρα)! Έγινε το 1-0 υπέρ της Σάντα Φε.
«Σας το λέω από καρδιάς, Δεν είδα, ορκίζομαι ότι δεν είδα αν μπήκε ή έμεινε στη γραμμή του τέρματος», είχε δηλώσει ο Αργεντινός αμυντικός των γηπεδούχων, Έκτορ Σόσα. Από την πλευρά του ο αμυντικός της Ντεπορτίβο Περέιρα, Ρούμπεν Μπεντόγια, θυμάται ότι ακόμη κι ορισμένοι παίκτες της Σάντα Φε είχαν πει στον διαιτητή πως έκανε λάθος, παρότι υπήρχαν και κάποιοι άλλοι, όπως ο συμπαίκτης του Πόλο Ντίαζ που τον πίεζε να το μετρήσει.
Ορισμένοι οπαδοί πάντως, εξέφρασαν με έντονο τρόπο την αντίδρασή τους σε αυτή την αδιανόητη απόφαση του Μανουέλ Κάστρο που έκανε το ντεμπούτο του στη μεγάλη κατηγορία, κι έφυγαν από το γήπεδο. Φίλαθλοι της Σάντα Φε, φώναζαν: "Δεν ήταν γκολ"! Όλα αυτά σε μία εποχή που το ποδόσφαιρο της Κολομβίας βρισκόταν σε ένα... περίεργο "φεγγάρι", ενώ και στην ιδιοκτησία των συγκεκριμένων ομάδων βρίσκονταν αμφιλεγόμενοι παράγοντες. Η Ντεπορτίβο Περέιρα για παράδειγμα είχε ως μέτοχο έναν συγγενή του Πάμπλο Εσκομπάρ, ενώ η Σάντα Φε βρισκόταν στα χέρια δύο ανθρώπων που αποτελούσαν μέλος γνωστού καρτέλ.
«Από το κέντρο του γηπέδου είδα τη γραμμή του τέρματος ενωμένη με τη γραμμή της μικρής περιοχής και νόμιζα ότι η μπάλα είχε μπει μέσα. Είχα μία οπτική ψευδαίσθηση. Για μένα ο αμυντικός Χέρμπερτ Γκονζάλες είχε βγάλει η μπάλα μέσα από την εστία τουλάχιστον 20-30 πόντους. Όταν σημειώθηκε το "γκολ", η αυθόρμητη αντίδραση των παικτών της Περέιρα, με έκανε να διστάσω. Μίλησα με τον επόπτη, Νέστορ Μακαρέο και μου είπε ότι δεν ήταν γκολ, αλλά με έπεισε αυτό που είχα δει. Οι παίκτες της Περέιρα ήταν αληθινοί κύριοι, μου είπαν πολύ ευγενικά: "Μην τελειώσεις την καριέρα σου εδώ, πήγε να μιλήσεις με τον άλλο επόπτη". Τους άκουσα και πήγα να μιλήσω με τον Γιον Χάιρο Τόρο, ο οποίος ήτνα διαιτητής με μεγάλη εμπειρία. Το μόνο που μου είπε ήταν: "φίλε, δεν κατάλαβα τίποτα, εσύ είσαι ο πρώτος διαιτητής κι αυτός που παίρνει την απόφαση», ανέφερε ο Κάστρο αρκετά χρόνια αργότερα.
Μάλιστα αποκάλυψε ότι πέρασε κατάθλιψη και χρειάστηκε να δει ψυχολόγο για να μπορέσει να επανέλθει: «Το βράδυ (σ.σ. του αγώνα), ενώ έτρωγα σε ένα εστιατόρια, έδειξαν το παιχνίδι στην τηλεόραση κι όταν είδα που ήταν η μπάλα, ξέσπασα σε κλάματα. Εκεί ξεκίνησε η δοκιμασία μου. Πέρασα αρκετούς μήνες κλεισμένος στο σπίτι μου, σκεπτόμενος το λάθος μου. Πήγα σε ψυχολόγο γιατί δεν μπορούσα να βγω έξω. Φοβόμουν ότι θα με έβλεπε ο κόσμος και δεν ήθελα να παρακολουθώ ποδόσφαιρο, διαιτησίες, τίποτα. Αυτό το λάθος τελείωσε την καριέρα μου. Μου άρεσε η διαιτησία. Ένιωσα όπως ένας πατέρας μου πεθαίνει ο γιος του: έναν απίστευτο πόνο. Το θυμάμαι το παιχνίδι κάθε μέρα της ζωής μου. Ο πόνος είναι ακόμα εκεί, αμετάβλητος».
Επίσης, όπως ανέφερε ο Κάστρο, το ποιος θα ήταν ο διαιτητής του αγώνα και οι βοηθοί του, αποφασίστηκε κατόπιν κλήρωσης που έγινε στα αποδυτήρια, πριν την έναρξη του αγώνα! Εκείνος άλλωστε είχε όνειρο να κάνει καριέρα ως επόπτης... Μάλιστα λόγω του υψομέτρου στην Μπογκοτά, αλλά και μίας εγχείρισης που είχε κάνει λίγο καιρό πριν κάτω από τα μάτια και στο ζυγωματικό, έπαθε οξεία ιγμορίτιδα το πρωί του αγώνα και χρειάστηκε να κάνει ένεση για να πάει στο παιχνίδι, αφού το πρόσωπό του είχε πρηστεί.
Για την ιστορία το παιχνίδι εκείνο είχε λήξει ισόπαλο 1-1. Όσο για το πρωτάθλημα, διακόπηκε οριστικά, μετά από τη δολοφονία διαιτητή που είχε σφυρίξει το παιχνίδι Αμέρικα-Μεντεγίν!
