Ήταν μαχαιριά στην καρδιά. Κεραυνός εν αιθρία. Ήταν σαν να στερείς από ένα παιδί το παιχνίδι του. Σαν να του κόβεις την χαρά. Η ποινή μεταγραφικού αποκλεισμού στην Τσέλσι (αρχικά για δύο μεταγραφικές περιόδους και εν συνεχεία για μία, αυτή του περασμένου καλοκαιριού) είχε πρακτικό, αλλά και σημειολογικό αντίκτυπο. Ήταν η εποχή που η ΟΥΕΦΑ προσπαθούσε να εξαντλήσει την αυστηρότητα της στα μεγάλα κλαμπ, ειδικά σε αυτά που ξόδευαν σαν να μην υπήρχε αύριο, βγάζοντας κοροϊδευτικά την γλώσσα στο FFP και χαλώντας την πιάτσα.
Ήταν η εποχή που η Μάντσεστερ Σίτι και η Παρί Σεν Ζερμέν έβλεπαν τα αραβικά λεφτά τους να μπαίνουν στο μικροσκόπιο και να αντιμετωπίζουν το φάσμα σοβαρών ποινών, η ευρωπαϊκή ομοσπονδία προσπαθούσε με κάθε τρόπο να κρατήσει μία ισορροπία τρόμου, δίχως να χάσει την μπάλα.
Η Τσέλσι την πάτησε για ψύλλου πήδημα. Για ατασθαλίες σε μεταγραφές παικτών κάτω των 18. Δεν ήταν μία, ούτε δύο, αλλά 68! Στην πραγματικότητα όμως, η ποινή της είχε περισσότερο σημειολογικό χαρακτήρα -εξάλλου οι Λονδρέζοι στην εποχή Αμπράμοβιτς ουδέποτε ήταν υπόδειγμα ομάδας που υπέγραφε teenagers για να τους χτίσει μεθοδικά για την πρώτη ομάδα. Ήταν για παραδειγματισμό, για συμμόρφωση. Κι όχι μόνο της Τσέλσι, της αγοράς.
Θέλοντας και μη, η Τσέλσι αποφάσισε να αλλάξει στρατηγικό πλάνο. Για να κάνει δύο βήματα μπροστά, έπρεπε πρώτα να κάνει ένα βήμα πίσω. Από την στιγμή που δεν μπορούσε πια να αγοράσει, έπρεπε να δημιουργήσει, να πλάσει, να χτίσει.
Προσπάθησε να χτίσει έναν δικό της εμβληματικό manager, όμως ο Φρανκ Λάμπαρντ αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων. Χρησιμοποιήθηκε για να απορροφήσει την πίεση και τους κραδασμούς από το reconstruction, όμως το προπονητικό του ταβάνι αποδείχθηκε περιορισμένο. Όταν ο Τόμας Τούχελ βγήκε ελεύθερος στην αγορά, η Σιδηρά Κυρία των μπλε, Μαρίνα Γκανόβσκαγια δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά.
Το μεταγραφικό ban (αποδείχθηκε ότι) ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να τύχει στην Τσέλσι. Την υποχρέωσε να αναθεωρήσει την πολιτική της. Την βοήθησε να κάνει βαθιά ενδοσκόπηση. Να επιστρέψει στις ρίζες της. Να ψάξει να βρει το χαμένο της DNA. Δίχως αυτό, ο Μέισον Μάουντ μπορεί να μην έπαιρνε ποτέ την ευκαιρία να γίνει αυτό που είναι σήμερα. Ο Ρις Τζέιμς ενδεχομένως να βολόδερνε κάπου ως δανεικός και να μην έπαιζε ποτέ σε ενδεκάδα τελικού Champions League.
O πρώτος σκόρερ της φετινής σεζόν δεν ήταν κάποιο από τα λαμπερά αποκτήματα, αλλά ένα ακόμα παιδί των ban, o Τάμι Εϊμπραχαμ που έμεινε εκτός αποστολής στον τελικό, το γυαλί με την Τσέλσι έσπασε και δεν κολλάει πια. Ένας από τους 68 που έφεραν το μεταγραφικό ban, o 19χρονος Σκωτσέζος χαφ Μπίλι Γκίλμουρ ήταν κι αυτός στον πάγκο, πήρε μετάλλιο νικητή. Ένας σπουδαίος κορμός από γηγενείς που υπό διαφορετικές συνθήκες δεν θα έπαιρναν ποτέ ούτε την ευκαιρία, ούτε το credit.
Μία ομάδα που έμαθε να μπορεί να αγοράζει ότι γυαλίζει, όσο κι αν κάνει, κατάλαβε φέτος ότι οι ομάδες χτίζονται, δεν αγοράζονται. Από τους 14 παίκτες που αγωνίστηκαν στην Τούμπα, στον αγώνα της πρώτης αγωνιστικής των ομίλων του Europa League για την σεζόν 2018-19 απέναντι στον ΠΑΟΚ (0-1), οι 8 φορούσαν την ίδια φανέλα και στον τελικό απέναντι στην Μάντσεστερ Σίτι!
Οι πέντε εξ' αυτών διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο για να έρθει το τρόπαιο, για την ακρίβεια ήταν όλο το αμυντικό οικοδόμημα (Ρούντιγκερ, Αθπιλικουέτα, Κρίστενσεν, Καντέ, Ζορζίνιο) κι άλλοι τρεις είχαν μεγαλύτερη ή μικρότερη συνεισφορά στην φετινή πορεία (Κέπα, Αλόνσο, Ζιρού). Για την Τσέλσι που έμαθε να αλλάζει την μισό της καστ κάθε σεζόν, το νούμερο είναι εξωφρενικά μεγάλο. Για να υπάρξει και το σχετικό μέσο σύγκρισης από εκείνη την ομάδα του ΠΑΟΚ έχουν «επιβιώσει» μόνο οι Πασχαλάκης, Βιεϊρίνια, Βαρέλα, Ελ-Καντουρί και Ουάρντα!
Όχι, δεν άλλαξε εντελώς η λογική της Τσέλσι, δεν έγινε ούτε selling ούτε development club. Με το που έληξε το μεταγραφικό ban ξεχύθηκε με μανία στις βιτρίνες για να σαρώσει και πάλι στα ψώνια. Ξόδεψε κοντά στα 250 εκατομμύρια λίρες για να φέρει στον Λονδίνο τον Χάβερτς, τον Βέρνερ, τον Τσίλγουελ, τον Ζίγες, τον Μεντί, τον Τιάγκο Σίλβα (ελεύθερος), όμως στην πραγματικότητα κανείς εξ’ αυτών δεν είχε πρωταγωνιστικό ρόλο μέσα στην σεζόν, ο ρόλος τους ήταν περισσότερο συμπληρωματικός κι ας ήρθε το τρόπαιο από γκολ του Κάι Χάβερτς. Ήταν μόλις το πρώτο του στο φετινό Champions League σε μία σεζόν που ο Γερμανός υπέφερε πολύ για να βρει τον εαυτό του στο καινούργιο περιβάλλον.
Συν τοις άλλοις, οι μπλε δεν θα είχαν ποτέ την άνεση να ρίξουν τόσο χαρτί στην αγορά, αν δεν είχαν υποχρεωθεί σε οικονομίες την περασμένη σεζόν, λόγω της απαγόρευσης. Η υποχρεωτική εγκράτεια την έφερε σε θέση ισχύος στο περσινό μεταγραφικό παζάρι που λόγω Covid-19 βρήκε τις περισσότερες ομάδες είτε διστακτικές είτε με το ταμείο να είναι μείον.
Αίφνης, κάτι που έμοιαζε με καταστροφή, αποδείχθηκε ευλογία. Ουδέν κακόν, αμιγές καλού. Η Τσέλσι βρήκε τον χρόνο, την αφορμή, την δικαιολογία να μείνει σταθερή σε ένα συγκεκριμένο γκρουπ παικτών και να τους αφήσει να βρουν χημεία μεταξύ τους. Μείωσε τον μέσο όρο ηλικίας της, αύξησε την χρηματιστηριακή αξία του ρόστερ της, δημιούργησε νέους γηγενείς χαρακτήρες που συνδέθηκαν με την μπλε εξέδρα και ανανέωσαν την σχέση τους με το κλαμπ.
Ποτέ άλλοτε στην ιστορία του ποδόσφαιρου, μία τόσο βαριά ποινή δεν ωφέλησε τόσο πολύ έναν σύλλογο και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Ποτέ άλλοτε ένα ban, δεν αποδείχθηκε κάτι τόσο ευεργετικό για μία ομάδα...
