Ο συνθετικός χλοοτάπητας στο γήπεδο της Ζίλινα, αποτελούσε ντεζαβαντάζ για την ΑΕΚ, αλλά οι Λαρνακείς προσαρμόστηκαν καλά και σε πολλά σημεία του αγώνα, έπαιζαν μπάλα επιπέδου. Είναι τέτοια η ποιότητα και η συνοχή της ομάδας, που σου στέλνει μήνυμα πως μπορεί άμα χρειαστεί αποδίδει και σε χώμα (θυμίζουμε πως στάθηκε καλά και στο γήπεδο-χάλια της Ντάνταλκ).
Αυτοματισμοί, ταχύτητα, οξυδέρκεια, ικανότητα αναπροσαρμογής σε δεδομένα, από μία ομάδα που χτίζοντας κάθε χρονιά σε σταθερό κορμό και μοντέλο παιχνιδιού, γίνεται όλο και καλύτερη. Είναι δύσκολο να της βρεις έστω και μικρά κουσούρια, είναι πολύ εύκολο να καταγράψεις τα χαρίσματα της. Στο περιβόητο τρανσίσιον παίρνει άριστα, αφού ανοιγοκλείνει σχεδόν αρμονικά. Με βάση τα όσα κοιτάμε μέχρι στιγμής, η ΑΕΚ είναι αυτή την εποχή ένα επίπεδο πιο πάνω από τον εαυτό της του 2017 (καλοκαίρι) και αφήνει περισσότερες, πολύ περισσότερες υποσχέσεις. Όχι μόνο για πρόκριση στους ομίλους του Γιουρόπα (στην Αρένα έχει γενικώς το πάνω χέρι, πέρα από το καλό σκορ), αλλά και για τη κούρσα του πρωταθλήματος.
