Οι μέρες που διανύουμε είναι μέρες εθνικών ομάδων και ο Amit Katwala επιλέγει για το FourFourTwo πέντε παίκτες που αποσύρθηκαν από την εθνική αλλά επέστρεψαν και εντυπωσίασαν.
ΜΑΡΙΟ ΓΚΟΜΕΖ (2015)
Ο Γερμανός φορ έχασε το Χρυσό Παπούτσι του Euro 2012 απλά και μόνο επειδή είχε περισσότερο χρόνο συμμετοχής από τον Φερνάντο Τόρες, αλλά έμεινε εκτός αποστολής για το Μουντιάλ 2014 επειδή τους προηγούμενους μήνες είχε ταλαιπωρηθεί με σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο. Ο Γκόμεζ έπαιξε μόλις τέσσερα παιχνίδια μέσα σε τρία χρόνια για τα Πάντσερ, πριν κληθεί ξανά στην ομάδα του Γιοακίμ Λεβ τον Νοέμβριο του 2015 για να δώσει συνέχεια στην καριέρα του στην εθνική ομάδα. Ο 30χρονος απέδειξε ότι είχε πολλά να προσφέρει ακόμη στο Euro 2016, με το νικητήριο γκολ κόντρα στη Β. Ιρλανδία στον όμιλο, συν το γκολ επί της Σλοβακίας στη φάση των "16". Κατάφερε να διατηρήσει τη θέση του και στην αποστολή για το Μουντιάλ 2018, όπου έπαιξε σε όλα τα ματς του ομίλου καθώς η Γερμανία γνώριζε έναν πρόωρο και ντροπιαστικό αποκλεισμό.
ΡΟΖΕΡ ΜΙΛΑ (1990)
Ο επιθετικός του Καμερούν... κλείδωσε κάποτς 120 πυγμαίους στο εθνικό γήπεδο, αναγκάζοντας τους να παίξουν σε ένα ποδοσφαιρικό τουρνουά. Αυτό θα έπρεπε να είναι το μοναδικό πράγμα που θα θυμόταν κάποιος από τον Μιλά, αλλά τελικά τον ξέρουν όλοι για τα τέσσερα γκολ και τους χορούς στους πανηγυρισμούς στο Μουντιάλ 1990. Ο Μιλά ήταν 38 ετών τότε και η κλήση του στην εθνική είχε προκαλέσει αντιδράσεις. Είχε αποσυρθεί από την εθνική το 1987 αλλά επέστρεψε μετά το τηλεφώνημα που δέχθηκε από τον τότε πρόεδρο της χώρας. Ξεκίνησε στον πάγκο αλλά έγινε πρωταγωνιστής οδηγώντας το Καμερούν στα προημιτελικά, βάζοντας δύο γκολ στη Ρουμανία και άλλα τόσα στην Κολομβία, δίνοντας και δύο ασίστ στην ήττα-αποκλεισμό με 3-2 από την Αγγλία. Ο Μιλά ήταν ακόμη εκεί τέσσερα χρόνια μετά, σταματώντας για λίγο να ταλαιπωρεί πυγμαίους στην ηλικία των 42 ετών πλέον, καταφέρνοντας να σκοράρει μία φορά και στο Μουντιάλ 1994.
ΜΑΡΤΙΝ ΠΑΛΕΡΜΟ (2009)
Ο στράικερ της Μπόκα Τζούνιορς είχε καταφέρει να εξαπλώσει τη φήμη του λόγω δύο γεγονότων: Της αστοχίας του σε τρία πέναλτι σε ένα ματς κόντρα στην Κολομβία το 1999 και για το γεγονός ότι έσπασε το πόδι του πηδώντας πάνω σε έναν τοίχο για να πανηγυρίσει ένα γκολ. Και μετά ήρθε ο Ντιέγκο Μαραντόνα... Η θητεία του Αργεντίνου θρύλου στον πάγκο της εθνικής ομάδας είχε διάφορα περιστατικά για συζητήσεις και η απόφαση του να καλέσει τον Παλέρμο το 2009 ήταν από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις. Στα 35 του, έχοντας να παίξει στην εθνική ομάδα για δέκα χρόνια, ο Παλέρμο ανταπέδωσε την εμπιστοσύνη που του έδειξε ο Μαραντόνα με το να σκοράρει ένα κρίσιμο νικητήριο γκολ, στις καθυστερήσεις, κόντρα στο Περού, βοηθώντας την Αργεντινή να προκριθεί στο Μουντιάλ. Ο Μαραντόνα, ο οποίος πανηγύρισε το γκολ βουτώντας στο βρεγμένο τερέν, το χαρακτήρισε «το θαύμα του Αγίου Παλέρμο» και υποσχέθηκε να πάρει στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο τον Παλέρμο ό,τι κι αν γίνει. Τον πήρε, τον είχε αναπληρωματικό, αλλά κόντρα στην Ελλάδα τον έβαλε ως αλλαγή και αυτός σκόραρε, πράγμα που σημαίνει ότι έχει την καλύτερη αναλογία γκολ/λεπτών συμμετοχής στην ιστορία του Μουντιάλ.
ΧΟΥΑΝ ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ ΒΕΡΟΝ (2007)
Η επιστροφή στην εθνική ομάδα του πρώην άσου των Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Τσέλσι ήταν τόσο απρόσμενη, ώστε να πιάσει στον ύπνο τον football expert της Νοτίου Αμερικής, Μικ ΜακΚάρθι, ο οποίος δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι τον έβλεπε σε ένα ματς του Μουντιάλ 2010 που σχολίαζε («ο Βερόν είναι αυτός;», ήταν η ερώτηση-απορία). Ο Χουάν Σεμπάστιαν είχε υποφέρει από τον πρόωρο αποκλεισμό της Αργεντινής στο Μουντιάλ 2002, είχε γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος και δεν είχε κληθεί καθόλου στην εθνική από το 2004 ως το 2006. Η επιστροφή του στην πατρίδα του και συγκεκριμένα στην Εστουδιάντες αναγέννησε τελικά την καριέρα του, αφού αναδείχθηκε καλύτερος Νοτιοαμερικάνος παίκτης για το 2008 και το 2009, εντυπωσιάζοντας στο Μουντιάλ 2010 παίζοντας πιο πίσω στο κέντρο, πριν αποσυρθεί τελικά με τη λήξη της διοργάνωσης.
ΧΕΝΡΙΚ ΛΑΡΣΟΝ (2004, 2008)
Οι περισσότεροι παίκτες δε θα μπορούσαννα αποσυρθούν από την εθνική ομάδα λόγω της βαρετής διαδικασίας των προκριματικών και τελικά να επιστρέψουν την κατάλληλη στιγμή για τη δόξα μιας μεγάλης διοργάνωσης. Σίγουρα δε θα μπορούσαν να το κάνουν όχι μία αλλά δύο φορές αυτό. Οι περισσότεροι παίκτες, όμως, δεν ήταν ο Χένρικ Λάρσον. Ο cult Σουηδός στράικερ αποσύρθηκε για πρώτη φορά από την εθνική σε ηλικία 31 ετών, μετά το Μουντιάλ 2002. Επαιξε μία φορά το 2003, σε ένα ματς προκριματικών με την Ουγγαρία -σαν... χάρη στο προπονητικό τιμ επειδή ήταν τιμωρημένος ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς- αλλά αρνήθηκε την πρόσκληση του τότε προέδρου της UEFA Λέναρντ Γιόχανσον για επιστροφή στο Euro 2004. Παρ' όλα αυτά, γρήγορα άλλα γνώμη και τελικά είχε τρία γκολ και μια θέση στην καλύτερη ομάδα του τουρνουά. Αποσύρθηκε ξανά μετά το Μουντιάλ 2006 αλλά επέστρεψε για το Euro 2008, πριν ολοκληρώσει την καριέρα του στην εθνική Σουηδίας το 2009. Οριστικά, αυτή τη φορά.
Πηγή: gazzetta.gr/
