Η παρθενική παρουσία του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον πάγκο του Παναθηναϊκού δεν ήταν εύκολη, υπό την έννοια ότι το πρώτο φιλικό της ομάδας δεν ήταν απέναντι σε κάποια καφετέρια από το απέναντι χωριό, ως είθισται στις προετοιμασίες, αλλά μία σκληρή ομάδα, με ογκώδη και δυνατά κορμιά, που έκανε πρωταθλητισμό πέρυσι στη Σαουδική Αραβία και παρότι…. αντιεμπορική δεν είναι του πεταματού.
Συν τοις άλλοις, οι πράσινοι αγωνίστηκαν έχοντας μόλις δύο προσθήκες (Κώτσιρας, Πέρεθ) σε σχέση με πέρυσι, με τους Πούγγουρα και Χατζηγιοβάνη εκτός για ιατρικούς λόγους, τους βρισκόμενος σε στάδιο αποθεραπείας τραυματίες Κουρμπέλη, Σένκεφελντ, ενόσω ο Πέρεθ ήταν μόλις επτά μέρες στην ομάδα (κι αν δεν ζητούσε ο ίδιος από τον Σέρβο να παίξει δεν θα έπαιρνε πιθανότατα χρόνο συμμετοχής) και ο Μπουζούκης, επίσης για ιατρικούς λόγους είχε ενσωματωθεί ελάχιστες μέρες στο γκρουπ.
Είναι ενδεικτικό ότι στο δεύτερο ημίχρονο ως κεντρικοί αμυντικοί αγωνίστηκαν οι Σερπέζης και Σιδεράς, με τον Χριστογεώργο κάτω από τα δοκάρια από το 60’ και μετά, δίχως μάλιστα να παραβιαστεί η εστία της ομάδας.
Παρά ταύτα αρκετά πράγματα πάνω στα οποία δουλεύει στον προετοιμασία ο Σέρβος τα είδαμε στο χορτάρι, κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο, καθότι στο πρώτο υπήρχε πρόβλημα στο τακτικό σκέλος και αυτό αφορούσε την παράμετρο ότι η Αλ Τααβόν αγωνιζόταν με έναν σχηματισμό που δεν περίμεναν οι πράσινοι ούτε είχε δουλευτεί να αντιμετωπιστεί από τη στιγμή που επρόκειτο για φιλικό.
Το 3-4-3 της ομάδας απά τη Σαουδική Αραβία δημιούργησε πρόβλημα στις τοποθετήσεις και τις αποστάσεις των πράσινων και ο Γιοβάνοβιτς προσπάθησε την ώρα του αγώνα (από τα πρώτα λεπτά του πρώτου ημιχρόνου) να μεταφέρει κάποιες πληροφορίες για να λειτουργήσουν σωστά οι παίκτες απέναντι σε αυτό το σχηματισμό αλλά δεν ήταν εύκολο εν ώρα αγώνα να έχει αποτέλεσμα.
Αυτός ήταν και ο λόγος που χρειάστηκε να φύγει από τον πάγκο (!) πριν από το ημίωρο, να μαζέψει όσους θα αγωνίζονταν στο δεύτερο ημίχρονο και να τους εξηγήσει τακτικά τι πρέπει να κάνουν και πως να αγωνιστούν.
Επέστρεψε δέκα λεπτά αργότερα και πρόλαβε να δει το γκολ του Χατζηθεοδωρίδη, που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν έκτος κλίματος και είχε ακούσει χοντρά γκάζια από τον Γιοβάνοβιτς για μία από τις λάθος αποφάσεις του.
“Ηλία, Ηλία, Ηλία…” οριζόταν για πάνω από έξι φορές ο Σέρβος στον άκρη του πάγκου εξαιτίας μίας πάσας του σκόρερ του πρώτου φετινού γκολ του Παναθηναϊκού προς τους στόπερ που δημιούργησε αναταραχή και παραλίγο να κλέψει τη μπάλα ο αντίπαλος.
«Τι λόγο έχεις να γυρίσεις τη μπάλα στους στόπερ! Μπροστά τη μπάλα ή ανάμεσα στις γραμμές στο κέντρο, μην τη γυρίζεις πίσω» του φώναξε ενώ είχε κοκκινίσει ολόκληρος.
Η επόμενη παρέμβασή του ήταν… προφητική. Για κακό, όχι για καλό. Ο Παναθηναϊκός προσπαθούσε να κάνει built up, ο αντίπαλος είχε εγκατασταθεί για να πρεσάρει στο αμυντικό τρίτο του τριφυλλιού και ο -κεντρικός χαφ- Μαουρίσιο ήταν στο ίδιο ύψος με τον Μακέντα, προς τα πλάγια αριστερά, στη μεσαία γραμμή.
Ο Βιγιαφάνιες είχε γυρίσει για να βοηθήσει στο χτίσιμο, αλλά το κενό ανάμεσά τους ήταν πολλά μέτρα, έβγαζε μάτι και δημιουργούσε ανασφάλεια.
«Μαουρίσιο, Μαουρίσιο!! Τι κάνεις εκεί; Γύρνα!» πετάχθηκε σαν ελατήριο και όντας έξαλλος ο Γιοβάνοβιτς, με τον Βραζιλιάνο μέσο να το αντιλαμβάνεται καθυστερημένα και να επιστρέφει αργοπορημένα στον τομέα ευθύνης του.
Δευτερόλεπτα αργότερα, ο αντίπαλος ισοφάρισε σε 1-1 έχοντας εκμεταλλευτεί ένα ατομικό λάθος, αλλά, κυρίως, το συγκεκριμένο κενό και την αργοπορημένη άφιξη του “Μάου”.
Την περισσότερη ώρα ήταν ήρεμος και φιλικός. Αγκάλιαζε παίκτες στον πάγκο και φώναζε μόνο όταν υπήρχε λόγος. Τα περισσότερα “μπράβο” τα άκουσαν τρεις παίκτες, ο Κώτσιρας, ο Βέλεθ και ο Αλεξανδρόπουλος, στο πρώτο, ο Πέρεθ, ο Ενγκμπαοτό, ο Χουανκάρ και ο Μπουζούκης στο δεύτερο.
Το επόμενο τεστ, απέναντι στην -τρίτη πέρυσι στην Ολλανδία, ένα βαθμό πίσω από την Αϊντχόφεν, Αλκμααρ, είναι σαφώς υψηλότερου δείκτη δυσκολίας και προσφέρεται για περισσότερα και χρησιμότερα συμπεράσματα.
