- «Καμία πρόταση για Ουναΐ στη Μαρσέιγ - Παραχωρείται μόνο με 12 εκατ. ευρώ»
- Παναθηναϊκός: Η επόμενη κίνηση μέσα στη βδομάδα και ο Ουναΐ
Αλλαγές ουσιαστικές, δεν έγιναν στον Παναθηναϊκό. Μόνο στο ιατρικό τιμ ουσιαστικά και στον υπεύθυνο των ακαδημιών. Με λίγα λόγια όχι τις σπουδαίες κινήσεις που θα είχαν λογική, σύμφωνα με όσα έγιναν και την περασμένη σεζόν. Οι Πράσινοι συνεχίζουν
ουσιαστικά όπως ολοκλήρωσαν την περασμένη σεζόν.
Το εύκολο συμπέρασμα απ’ αυτή τη διαδικασία, είναι ένα: Μία απ’ τα ίδια, καμία ελπίδα, τσάμπα συζητάμε. Μιλάμε για τον Παναθηναϊκό όμως. Την ομάδα που «βομβαρδίστηκε» από έννοιες αρνητικές όπως το περίφημο «cost control» που θα έρθει και θα μας πάρει το φαγητό απ’ το τραπέζι, δεν υπήρξε καμία κίνηση που θα εμπνεύσει και θα συσπειρώσει τον κόσμο, αλλά και πάλι βρήκε τον τρόπο να οδηγηθεί προς την συσπείρωση!
Η επιστροφή στη Λεωφόρο παίζει ρόλο. Το συναίσθημα μετρά και το «κλουβί» το επαναφέρει. Δεν έχει να κάνει με την προσμονή του αποτελέσματος. Το ποδόσφαιρο τα έχει ξεπεράσει αυτά. Αν έχεις καλή ομάδα θα νικάς στο ΟΑΚΑ, αν δεν έχεις θα χάνεις και
στη Λεωφόρο. Είναι όμως ο οπαδικός ρομαντισμός στη μέση. Το δέσιμο με την ιστορία και ειδικά σε μια περίοδο που γνωρίζουν οι πάντες πως η κλεψύδρα αδειάζει αναφορικά με την ιστορική αλλαγή «σπιτιού». Από τη Λεωφόρο στο Βοτανικό.
Αυτή η «ζεστασιά» που πάντα θα υπάρχει στη φυσική και μόνιμη γωνιά κατάληξης της αγάπης εκατομμυρίων ανθρώπων. Εκεί που απλά περνούν απ’ έξω, ρίχνουν μια ματιά και αυτόματα είναι όπως τότε που πιτσιρικάδες χτυπούσαμε και μας αγκάλιαζε η μάνα μας και αισθανόμασταν πως πέρασαν όλα. Δεν εξηγείται διαφορετικά και δεν έχει καμία σχέση με το ποδοσφαιρικό κομμάτι. Είναι καθαρά και μόνο συναίσθημα.
Αυτό το συναίσθημα το είχε ανάγκη ο Παναθηναϊκός. Είπαμε, δεν έκανε ο ίδιος πράγματα για να συσπειρώσει τον κόσμο του, τα ίδια πρόσωπα περιμένουμε να φέρουν καλύτερο αποτέλεσμα, οπότε η αλλαγή έδρας και η επιστροφή στο «σπίτι» πάντα αποτελεί εχέγγυο μιας κάποιας συσπείρωσης. Έστω και σε μικρό βαθμό.
Φαίνεται από την πώληση των διαρκείας ως τώρα. Εντυπωσιακά μεγάλο το ενδιαφέρον του κόσμου. Ο οποίος πάντα είναι διατεθειμένος να γυρίσει και να στηρίξει την ομάδα. Ακόμη κι αν έχει αισθανθεί τόσο έντονα προδομένος, σε πάρα πολλές περιπτώσεις και με ποικίλους τρόπους. Το αίμα νερό δε γίνεται όμως, η καρδιά πάντα θα οδηγεί δίπλα στην ομάδα.
Χρέος της να το διατηρεί και να το μεγαλώσει αυτό. Ειδικά στην αρχή της σεζόν. Η κλήρωση με τη Ρέιντζερς, δύσκολη ξε-δύσκολη, είναι η ευκαιρία που χρειαζόταν ο Παναθηναϊκός. Μια τέτοια πρόκριση πέρα απ’ την εξασφάλιση μίνιμουμ του Europa League, ενός μεγάλου ποσού και όλα αυτά, θα φέρει αυτόματα μεγαλύτερη πίστη στον κόσμο. Ο οποίος όσο κι αν έχει την προδιάθεση της συσπείρωσης και της ελπίδας, η αλήθεια είναι πως παραμένει καχύποπτος αναφορικά με τις δυνατότητες της ομάδας. Γιατί κουράστηκε τόσα χρόνια να πιστεύει και στο τέλος να μένει με το κενό συναίσθημα της αποτυχίας.
Η Ρέιντζερς μπορεί να φτάσει αυτή την πίστη απ’ το μηδέν στο εκατό με τεράστια ταχύτητα. Πέρα απ’ το συναισθηματικό κομμάτι δηλαδή, να νιώσει ο φίλαθλος πως αξίζει να πιστέψει και στο ποδοσφαιρικό. Εκεί όπου υπάρχουν δυνατότητες. Οι περισσότερες αμφιβολίες αφορούν το αν ο Βιτόρια είναι εκείνος που μπορεί να εκμεταλλευτεί τα δεδομένα της ομάδας, αλλά και το αν θα γίνουν οι καλύτερες δυνατές κινήσεις προκειμένου να είναι η ομάδα πανέτοιμη για μια ακόμη σεζόν απαιτήσεων, πίεσης και ανάγκης.
Η επιστροφή των οργανωμένων είναι επίσης ένα κομβικό κομμάτι. Η αίσθηση και μόνο που θα δοθεί στους παίκτες είναι κάτι το διαφορετικό. Οι φίλαθλοι γνωρίζουν καλά τι είναι Παναθηναϊκός χωρίς ένθερμη συμπαράσταση και τι είναι η Λεωφόρος με το πέταλο να «κοχλάζει». Κανείς δεν υπογράφει… συγχωροχάρτια, κανείς δεν τάσσεται με το πλευρό κανενός, ας σταματήσουμε επιτέλους αυτή την εσωστρέφεια. Τάσσονται όλοι με τον Παναθηναϊκό. Ας μείνουμε εκεί και ας κοιτάξουμε μπροστά, όσο γίνεται. Με τα προβλήματα που έχει η ομάδα, αλλά ας σταματήσει κι αυτή η φαγωμάρα. Διότι και οι οργανωμένοι έχουν γίνει ουσιαστικά η έκφραση των παραπόνων για αυτό που ήθελαν να κάνουν όλοι οι άλλοι, χωρίς να μπορούν ή χωρίς να τολμούν. Για παράδειγμα «γιατί δεν αντιδρούν οι οργανωμένοι; Τι κάνουν;», ακούμε πολλά χρόνια τώρα. Μα εσύ που το λες γιατί περιμένεις από άλλους να το κάνουν και κυρίως, εσύ που το λες γιατί ορίζεσαι ως παντογνώστης που όσα λέει πρέπει να ακολουθηθούν;
Ο Παναθηναϊκός πρέπει να ενώνει. Όχι να διχάζει. Ναι, είναι πολλά τα χρόνια του προβλήματος, λογικό να βγαίνει αυτή η αντίδραση από κάθε πλευρά. Αυτή η αχτίδα ελπίδας που αναζητά ο κόσμος κάθε καλοκαίρι, αυτή η συσπείρωση που φαίνεται να
επιτυγχάνεται – έστω σε μικρό βαθμό – ακόμη και τώρα, είναι το υγιές. Το ρομαντικό γιατί αποτελεί την απόδειξη αγάπης προς την ομάδα.
Υποχρέωση της ομάδας τώρα, αυτό να το γιγαντώσει. Ποδοσφαιρικά υπάρχουν δυνατότητες και πρέπει να μεγαλώσουν. Η Λεωφόρος, τα ματς με Ρέιντζερς, είναι η μαγιά για να φουσκώσει το πράγμα. Οι μεταγραφές πάντα βοηθούν. Όχι εξωπραγματικά ή «τρελά» πράγματα. Αυτά που χρειάζεται η ομάδα.
Ο Παναθηναϊκός πάει να αναγεννηθεί, αυτό αναζητά. Χωρίς να κάνει τίποτα έως τώρα, συσπειρώνεται μια κατάσταση γύρω του. Μην το αφήσει ανεκμετάλλευτο. Μπορεί να το κάνει. Αν δεν μπορούσε δε θα το συζητούσαμε καν.
Πηγή: Sdna.gr
