Πέρασαν έξι χρόνια από εκείνον τον Ιανουάριο του 2014. Τότε ο Ολυμπιακός πούλησε τον Μήτρογλου στη Φούλαμ για 15 εκατομμύρια ευρώ, στην πρώτη φορά που πώληση επί Μαρινάκη έγραψε διψήφιο στα εκατομμύρια της τιμής. Τότε ήταν που χρησιμοποιήσαμε και δώσαμε στον Ολυμπιακό τον χαρακτηρισμό του selling club.
Για κάποιους το selling club είχε αρνητική χροιά, ήταν επικριτική ταμπέλα. Προφανώς και θυμάστε πως σημαντική μερίδα φίλων των ερυθρόλευκων δεν είχε δει με καλό μάτι την πώληση του Μήτρογλου: είχε κάνει φανταστική σεζόν και ο Ολυμπιακός μπροστά του είχε και τους δύο αγώνες με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στους 16 του Champions League.
Έξι χρόνια μετά, είναι ασφαλές να εικάσουμε πως είναι ελάχιστοι αυτοί που βλέπουν κάτι αρνητικό στη συνέπεια με την οποία ο Ολυμπιακός υπηρετεί τον ρόλο του selling club. Ακόμα και οι οπαδοί άλλων ομάδων αντιλαμβάνονται τη σπουδαιότητα του κατορθώματος, γιατί περί τέτοιου πρόκειται, ίσως και να “ζηλεύουν” τη διαδικασία.
Επιλογή, αγορά, ανάδειξη, πώληση στο μάξιμουμ της τιμής. Εύκολα τα περιγράφεις, δύσκολα το κάνεις πράξη. Ειδικά στο τελευταίο του κομμάτι, αυτό της τιμής. Γιατί έξι χρόνια μετά, τα 15 του Μήτρογλου δεν ζαλίζουν.
Ο Ολυμπιακός τα έχει πλησιάσει με την πώληση του Ιντέγε, τα έχει “ματσάρει” με Μανωλά - Μιλιβόγεβιτς και τα έχει ξεπεράσει με την πώληση του Ρέτσου, στα 19 του, μετά από μόλις μία σεζόν με την πρώτη ομάδα.
Τελευταίο mega-deal, η πώληση του Ποντένσε στη Γουλβς, για λίγο κάτω από 20 εκατομμύρια ευρώ. Κάποτε θα έκανε ντόρο λόγω προορισμού, αλλά ο Ολυμπιακός έχει πουλήσει αρκετές φορές σε ομάδα Premier League. Κάποτε θα έκανε ντόρο λόγω τιμής, αλλά πλέον καμία πώληση των ερυθρολεύκων δεν ακούγεται αδύνατη, ανεξαρτήτως του ποσού.
ΕΣΟΔΑ ΠΟΥ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΑ 200 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ, ΚΕΡΔΗ ΠΟΥ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΑ 50
Μια κατάλληλη ευκαιρία, λοιπόν, για να ρίξουμε μια ματιά στη σούμα. Να δούμε αυτό που έχουμε κάνει και στο παρελθόν. Τις μεταγραφές του Ολυμπιακού επί ιδιοκτησίας Μαρινάκη, τα πάρε-δώσε και το ταμείο που αφήνουν τα έσοδα και τα έξοδα πωλήσεων και αγορών.
Πάμε στο πρώτο γράφημα. Ξεκινώντας από το καλοκαίρι του 2010, το πρώτο του Βαγγέλη Μαρινάκη στο τιμόνι του Ολυμπιακού και φτάνοντας μέχρι τον φετινό Ιανουάριο. Αυτή είναι η ανοδική πορεία των εξόδων και των εσόδων στο market των μεταγραφών. Ο μπλε δείκτης είναι τα έξοδα για αγορές και δανεισμούς και ο κόκκινος τα έσοδα από αντίστοιχες κινήσεις. Ιδού.
Την ώρα που τα έξοδα για αγορές αγγίζουν τα 150 εκατομμύρια ευρώ, η πώληση του Ποντένσε έχει εκτοξεύσει τα έσοδα: η βελόνα του ο Ολυμπιακού πιάνει τα 200, αγγίζει τα 200 εκατομμύρια ευρώ έσοδα από πωλήσεις παικτών.
Εύκολα υπολογίζει κανείς πως το πάρε-δώσε, το αγόρασε-πούλα αφήνει εδώ και χρόνια κερδισμένο τον Ολυμπιακό. Οι ερυθρόλευκοι έχουν συν στα ταμεία ένα ποσό που αγγίζει τα 50 εκατομμύρια ευρώ. Από το 2013-14, μόλις στην 4η σεζόν του Μαρινάκη, ο Ολυμπιακός κατάφερε να ισοσκελίσει τα έσοδα-έξοδα των μεταγραφών. Σε όλες τις σεζόν που έχουν ακολουθήσει μέχρι σήμερα, δεν είναι ποτέ "μέσα" όσον αφορά το συνολικό μεταγραφικό ταμείο.
ΑΡΙΘΜΟΙ ΠΟΥ ΖΑΛΙΖΟΥΝ ΑΝ ΤΟΥΣ ΣΥΓΚΡΙΝΕΙΣ ΜΕ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΟΜΑΔΩΝ
Αριθμοί που δεν κάνουν κανένα φρύδι να σηκώνεται αν τους δεις υπό το πρίσμα των τζίρων των μεγάλων πρωταθλημάτων της Ευρώπης. Ταυτόχρονα, όμως, είναι αριθμοί που ζαλίζουν αν τους εξετάσεις υπό το πρίσμα της Super League.
Για να πιάσει πχ ο ΠΑΟΚ τα 27.8 εκατομμύρια που έχει εισπράξει μόνο φέτος ο Ολυμπιακός από πωλήσεις παικτών πρέπει να προσθέσει τα δικά του αντίστοιχα έσοδα από τις τελευταίες τέσσερις σεζόν.
Στην δεκαετία που οι ερυθρόλευκοι έχουν εισπράξει σχεδόν 200 εκατομμύρια, ο ΠΑΟΚ ίσα που φτάνει τα 40. Ο Παναθηναϊκός ίσα που πλησιάσει τα 30 εκατομμύρια από έσοδα πωλήσεων, ενώ η ΑΕΚ δεν περνάει τα 10 εκατομμύρια. Και οι τρεις μαζί δεν φτάνουν ούτε το 50% των εσόδων που έχει πετύχει ο Ολυμπιακός σ'αυτές τις δέκα σεζόν με τον Μαρινάκη στο τιμόνι.
ΚΑΘΕ ΣΕΖΟΝ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ: ΟΙ ΔΥΟ ΣΕΖΟΝ ΤΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΡΕΚΟΡ ΤΟΥ 2017
Πάμε να ρίξουμε και μια ματιά σε κάθε σεζόν ξεχωριστά. Να δούμε πως φτάσαμε στο συνολικό 150 εκατομμύρια έξοδα, 200 εκατομμύρια έσοδα, κερδοφόρο ταμείο 50 εκατομμυρίων. Στο επόμενο γράφημα έχουμε τα ποσά για κάθε σεζόν. Η κόκκινη μπάρα καθρεφτίζει το έξοδα, η σκούρα μπλε τα έσοδα και η ανοιχτή μπλε το ταμείο κάθε σεζόν. Ιδού.
Οι δύο πρώτες ήταν οι σεζόν των επενδύσεων, αφού ο Ολυμπιακός ξόδευε χωρίς να εισπράττει ανάλογα. Η πρώτη κερδοφόρα σεζόν ήταν το 2012-13, με την πώληση του Μιραλάς. Το 2013-14 έγινε το πρώτο μπαμ, αφού Μήτρογλου, Βάις, Φέισα, Φετφατζίδης και Αμπντούν εκτόξευσαν τα έσοδα πάνω από τα 30 εκατομμύρια.
Το 2014-15 ήρθε η απόδειξη πως τέτοια έσοδα δεν είναι η εξαίρεση, αλλά μπορούν να γίνουν κανόνας, αφού Μανωλάς και Σάμαρης ήταν αρκετοί για να πλησιάσει ξανά ο Ολυμπιακός τα 30 εκατομμύρια από πωλήσεις. Ακολούθησε σεζόν επένδυσης το 2015-16, αφού 15 εκατομμύρια βγήκαν από τα ταμεία, και το 2016-17 ήρθε η χρονιά του ρεκόρ: οι χειμερινές πωλήσεις των Μιλιβόγεβιτς και Ιντέγε ήρθαν να προστεθούν στις θερινές των Μαζουακού, Πουλίδο, Μπενίτες, Ρομπέρτο και Ντουρμάζ. Οι ερυθρόλευκοι τίναξαν την μπάνκα στον αέρα και εισέπραξαν πάνω από 50 εκατομμύρια από τις πωλήσεις.
Ρέτσος και Σιόβας ήταν αρκετοί για να κρατήσουν τα έσοδα πάνω από τα 20 εκατομμύρια το 2017-18, ενώ πέρυσι ο Ολυμπιακός περισσότερο ξεφορτώθηκε (Βιάνα, Οφόε, Ντζούρτζεβιτς), παρά πούλησε και φτάσαμε στο φέτος. Ποντένσε, Ένχελς και Νικολάου ήταν αρκετοί για να πλησιάσουν οι ερυθρόλευκοι τα 30 εκατομμύρια εσόδων από τις πωλήσεις.
