Όταν ο Ολίβα και ο Γκόμεζ επέλεγαν τη δόμηση της Ομόνοιας 18-19, έδειχναν ένα πράγμα. Ότι γέμιζαν την κάθε θέση με τουλάχιστον δύο επιλογές, ενώ έβαζαν στην εξίσωση και «διπλοθεσίτες». Παίκτες που να μπορούν δηλαδή πέρα από τον βασικό τους ρόλο (με βάση τα χαρακτηριστικά) να μπορούν να δώσουν καλή λύση και σε άλλο πόστο.
Όπως ο Μόντες, ο Κούσουλος, ο Κατελάρης, ο Ραμίρεζ, ο Γκόμεζ, ο Σοάρες, ο Τζάιλσον Αυτό που σχεδόν είδαμε μέχρι σήμερα είναι τον τεχνικό του «τριφυλλιού» να χρησιμοποιεί τους «διπλοθεσίτες» κυρίως στη 2η τους θέση. Οι τραυματισμοί και η ανετοιμότητα κάποιων (άλλο θέμα αυτό αλλά δεν είναι της ώρας) ήταν μία αιτία για τις επιλογές του Ισπανού κόουτς, που έπρεπε να ανακατεύει τη τράπουλα. Αιτία και οι δύο πρώτοι αντίπαλοι, Αλκή και ΕΝΠ, όπου επέλεξε ένα πιο επιθετικό μηχανισμό.
Αλλά, το ανακάτεμα της τράπουλας μάλλον παράγινε. Από πλευράς εμφανίσεων, η Ομόνοια δεν έδειξε και πολλά πράγματα. Μπαίνοντας σε μία κρίσιμη φάση (από τώρα), ο Ολίβα έχει σχεδόν όλες τις επιλογές στον επιθετικό τομέα. Θα δούμε λοιπόν ένα ορθόδοξο και με βάση τα χαρακτηριστικά των παικτών σχηματισμό; Ένα σχηματισμό με κόφτη (Ενρίκεζ), 8άρι (Γκόμεζ), 10άρι (Μόντες, αφού λογικά ο Αλμπίν δεν είναι για 90 λεπτά), «ατόφια» εξτρέμ (Χριστοφή, Ζίβετς) σε 4-2-3-1 ή με ανασταλτικό δίπλα στο Γκόμεζ, αν επιλέξει το 4-4-2, που μέχρι πάντως δεν τον έχει δικαιώσει.
Πλέον κάθε επιλογή του Ολίβα θα έχει περισσότερο βάρος και θα μπαίνει πιο πολύ στο μικροσκόπιο, αφού ξεκάθαρα η Ομόνοια πρέπει να εμφανιστεί βελτιωμένη και αποτελεσματική από αυτό το Σαββατοκυρίακο
