Όταν φτάνεις 90 δευτερόλεπτα από μία τεράστιας σημασίας νίκη, έχοντας κάνει μία ασυνήθιστη εμφάνιση, νιώθεις πίκρα.
Αλλά, όπως η Ομόνοια επέλεξε να αγωνιστεί και κυρίως όπως αγωνίστηκε, δέχτηκε φυσιολογικά την ισοφάριση. Έστω και στο 92'.
Στεκόμαστε στη λέξη ασυνήθιστη. Ας αρχίσουμε με την επιθετική διάταξη του Μπεργκ. Κι' αυτό γιατί του βγήκε μεν στο γρήγορο γκολ, αλλά από το 10' οι όποιες απόπειρες να φύγει στη κόντρα, δεν είχε αποτέλεσμα( ειδικά οι Ντούρις και Κακουλλής ήταν σε κακή μέρα).
Από εκεί και πέρα, η επιλογή να δώσει γήπεδο, φαινόταν λογική, αλλά όσο προχωρούσε ο αγώνας προέκυπτε ταμπούρωμα. Ειδικά μετά την αλλαγή διάταξης με 3 στόπερ. Θύμισε Ομόνοια Ευρώπης, όπου βέβαια η αμυντική προσέγγιση ήταν νορμάλ επιλογή.
Αλλά ας δεχτούμε πως για την τακτική του "δίνω τα 3/4 του γηπέδου" ισχύει το "σκοπός αγιάζει τα μέσα". Η αδυναμία να κρατήσει μπάλα, η έλλειψη επιθετικής τάσης, ήταν όμως εμφανέστατες. Παράλληλα οι παίκτες έχασαν τις περισσότερες προσωπικές μονομαχίες, αλλά και τις πρώτες μπάλες. Η Ομόνοια του πρωταθλήματος δεν είχε ποτέ τέτοια θέματα...
Οπότε το ασυνήθιστο καλύπτει και προσέγγιση και απόδοση.
Όπως και νάχει... Η όλη παρουσία μάλλον φαντάζει σαν παρένθεση και δεν αλλάζει φυσικά την δυναμική. Μία συγκομιδή 10 βαθμών σε 4 συνεχόμενα ντέρμπι και συνολικά 20 από τους 24 βαθμούς στα ματς με το Big 6 , είναι εξαιρετικά νούμερα. Ας μην ξεχνάμε και άλλα δύο πράγματα. Πρώτον η Ομόνοια έπαιζε απέναντι σε μία ομάδα που είχε το απόλυτο στην έδρα της και έβαλε τέλος στο σερί. Δεύτερον οι "πράσινοι" έχουν δώσει από 6 μέχρι και 10 παιχνίδια περισσότερα από τις άλλες ομάδες.
Το "άγριο" πρόγραμμα κλείνει την Τετάρτη με την επόμενη επίσκεψη στη Λεμεσό και τον Απόλλωνα... Σημαντικό ότι οι παίκτες κλειδιά όπως ο Ασάντε και ο Τιάγκο πήραν σχετικές ανάσες, ενώ ο Παπουλής ξεκουράστηκε.
