Έπαιξε, έχασε και το… παραδέχτηκε!

Σ’ ένα πρωτάθλημα ανοικτό σε όλα τα βασικά μέτωπα (τίτλος, ευρωπαϊκά εισιτήρια, έκτη θέση, υποβιβασμός) υπάρχει μια ομάδα που εδώ και καιρό δείχνει να έχει «κλειδώσει» το πλασάρισμά της.

Η ΑΕΚ μοιάζει απίθανο να τερματίσει πιο ψηλά ή πιο χαμηλά από την πέμπτη θέση και αυτό -σε συνδυασμό με τον αποκλεισμό της στο κύπελλο- θα την αφήσει εκτός τίτλων και διεθνών διοργανώσεων για δεύτερο συναπτό χρόνο.

Είναι το τίμημα για την κακή στελέχωση, προετοιμασία και διαχείριση του ρόστερ, η οποία άρχισε από την περίοδο 2019/20 και συνεχίστηκε στην τρέχουσα. Η δουλειά και (κυρίως) τα αποτελέσματα των Αρνάλ Κόντε (τεχνικός διευθυντής), Νταβίντ Κανέδα και Ζοάν Καρίγιο (προπονητές) ώθησαν τον Άντρο Καραπατάκη να πάρει πάνω του το κόψιμο του… ομφάλιου λώρου με το αποκαλούμενο ισπανικό μοντέλο.

Ο πρόεδρος των Λαρνακέων επέλεξε και έφερε τον Σωφρόνη Αυγουστή, ωστόσο ούτε ο νέος αέρας και οι χειμερινές προσθήκες ήταν αρκετά για να βελτιωθεί ουσιωδώς η κατάσταση. Η ΑΕΚ έμεινε εκτός στόχων ουσιαστικά από το πρώτο μισό της σεζόν και ο Καραπατάκης αντιλήφθηκε ότι έπαιξε και… έχασε.

Η επιλογή και η επιστροφή του Τσάβι Ρόκα μοιάζει και είναι, πριν και πάνω απ’ όλα, ένα ηχηρό “mea culpa”. Μια παραδοχή λάθους και αποτυχίας. Στο ποδόσφαιρο, όπως και στη ζωή, είναι και αυτά στο παιχνίδι. Σημασία, και στη μία και στην άλλη περίπτωση, έχει η αντίδραση.

Και ο διοικητικός ηγέτης των «κιτρινοπρασίνων» δείχνει πως η λευκή πετσέτα δεν είναι γι’ αυτόν επιλογή. Η επαναφορά του Ρόκα στο πόστο του είναι το δικό του σινιάλο για το μέλλον. Ο Ισπανός δεν ήταν αλάθητος, ήταν όμως επιτυχημένος.

Ο Καραπατάκης έχει πλέον στην ηγεσία του ποδοσφαιρικού τμήματος δύο άτομα που έχει επιλέξει ο ίδιος. Όχι έναν τεχνικό διευθυντή που έχει λευκή επιταγή για προπονητή και παίκτες. Αυτή είναι η ουσιώδης διαφοροποίηση που υπογραμμίζει και την πλέον πιο ενεργή συμμετοχή του προέδρου στα τεκταινόμενα και τις αποφάσεις.

Ροη ειδησεων
Κλεισιμο