Η Ομόνοια μπαίνει στην τελική ευθεία και αφώς και η δυναμική δεν είναι η ίδια, όπως ήταν μερικές μέρες πριν, αλλά πολύ περισσότερο ένα μήνα προηγουμένως.
Το μεγάλο διπλό επί της ΑΕΛ, ακολούθησε μία αγχωτική νίκη επί της ΑΕΚ, όπου εξέπληξε αρνητικά η αναιμική της εμφάνιση. Ήρθε και η ήττα από τον Απόλλωνα. Ανεξάρτητα αν ήρθε στο 92’ και με δέκα παίκτες, η όλη παρουσία της ομάδας απείχε από τα πραγματικά στάνταρ της. Τα οποία τα είδαν όλοι, τα ξέρουν και τα έχουν επευφημήσει. Η Ομόνοια δεν είναι τυχαία εκεί που βρίσκεται, ούτε αμφιβάλει κανείς μπορεί να αντιδράσει σωστά και να παραμείνει πρώτη μέχρι τέλους. Όμως….
Ξεκάθαρο, είτε απέναντι στον Ολυμπιακό σήμερα, είτε στα αμέσως επόμενα παιχνίδια η Ομόνοια πρέπει να διορθώσει πράγματα. Μπροστά, στην επίθεση, αλλά και έστω και αν προκαλεί κάποια έκπληξη, πρέπει να διορθωθεί και πίσω.
Επιθετικά η Ομόνοια δεν είχε ποτέ το εύκολο γκολ. Αυτό που δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την προσπάθεια της είναι η πτώση της παραγωγικότητας. Δεν φτιάχνει ένα σημαντικό αριθμό ευκαιριών. Πόνταρε πολύ στην ικανότητα σερβιρίσματος του Λέσιακς, στον οίστρο του Ασάντε. Τώρα ποντάρει πολύ στην ικανότητα του Λοϊζου. Περισσότερο του κανονικού.
Έχει καιρό να βγάλει ασίστ ο Τσέχος, είναι αλήθεια. Αλλά όσο και αν μπλοκάρεται από τις αντίπαλες τακτικές, βρίσκει αρκετές προϋποθέσεις να σερβίρει. Δεν είναι τόσο καλές οι μεταβιβάσεις του; Ίσως. Αλλά, ας δούμε και από την άλλη πόσοι παίκτες της Ομόνοιας πατάνε εκείνη τη στιγμή περιοχή και πως τοποθετούνται. Πόσο και πως ακροβολίζονται στις παρυφές της περιοχής, ώστε να υποδεχτούν μπαλιά ή απόκρουση.
Μήπως γενικά υπάρχει μία αδυναμία στην επιθετική τάση; Στην προσέγγιση; Η δήλωση Γκόμες ενόψει Ολυμπιακού, αρχίζει με το «πρέπει να είμαστε συμπαγείς στην άμυνα και όταν έχουμε την μπάλα να κάνουμε το παιχνίδι μας». Είναι απλά μία ατάκα ή μήπως ο τρόπος σκέψης; Δεν θα έπρεπε να είναι ανάποδη η προτεραιότητα, ειδικά σε αυτό το παιχνίδι; Σημειώνουμε πως στα «καυτά» ματς όπου η Ομόνοια μπήκε μέσα, επιτέθηκε και έδειξε σαφή πρόθεση επιβολής, επιβλήθηκε.
Πάμε και στα μετόπισθεν. Τα 15 γκολ παθητικό είναι φοβερή επίδοση. Μισό ανά αγώνα. Παρόλα ταύτα μία πι προσεκτική ματιά, ανακαλύπτει πως η συχνότητα παρέμβασης του Φαμπιάνο (και λέμε παρέμβαση όταν σταματά μεγάλες ευκαιρίες) έχει αυξηθεί. Ενώ είναι πολύ χαρακτηριστικό πως στα πολύ βαθιά του αγώνα, η Ομόνοια κινδυνεύει, ζορίζεται και κάποιες φορές το πληρώνει.
Την πλήρωσε δύο φορές με ΑΕΛ και Απόλλωνα, την πλήρωσε με ΑΠΟΕΛ Δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Συνέβη με την Πάφο, την ΕΝΠ (σκόραρε στο 80΄ και ο Φαμπιάνο έκανε τεράστια επέμβαση στο 87΄), ΄την Ανόρθωση. Στο διπλό δε επί της ΑΕΛ, οι «πράσινοι» πάλι παραλίγο να ισοφαριστούν στο 93΄. Πιθανόν να οφείλεται σε κούραση, ίσως σε έλλειψη καθαρού μυαλού, ίσως στην διάταξη της στο γήπεδο, όταν το… δίνει. Αυτό το ξέρουν μόνο στα ενδότερα. Με δεδομένο ότι, είναι πολύ πιθανόν στα ματς που θα κρίνουν τον τίτλο, η Ομόνοια να χρειαστεί να υπερασπιστεί αποτέλεσμα, η βελτίωση (ή ίσως η επαναφορά) και σε αυτόν τον τομέα είναι σημαντική.
