Λογικά κανένας δεν μπορούσε να χαμογελάσει μετά τη νίκη της Ομόνοιας επί του Ολυμπιακού. Όσο σημαντική και αν είναι.
Χάνει τον Ασάντε (αναμένονται τα αποτέλεσμα των εξετάσεων, αλλά είναι πασιφανές ότι έπαθε ζημιά), θα πρέπει να περιμένει μερικά 24ωρα για τον Λοΐζου..
Τουλάχιστον ο Τσέποβιτς καθησύχασε τους φίλους της, αφού ουσιαστικά αποχώρησε προληπτικά. Αν ο Σέρβος είχε θέμα, το πρόβλημα θα ήταν πολύ μεγάλο ενόψει Ανόρθωσης.
Από τους παίκτες που μπορούν να πάιξουν στην κορυφή, δεν υπολογίζεται ο Ντούρις (μένει άλλη μία αγωνιστική τιμωρημένος), ενώ ο Κακουλλής περιορίστηκε, αφού ήταν στην αποστολή της Εθνικής Ελπίδων, χάνοντας μεγάλο αριθμό προπονήσεων. Βάλτε στην εξίσωση τις απουσίες Χούμποτσαν, Κίκο και η αποστολή μόλις που βγαίνει.
Στα του αγώνα. Δεν άρεσε στα πρώτα 20 λεπτά. Το 4-4-2 με αυτή την τετράδα δεν έδειξε να δουλεύει καλά. Το γκολ του Τσέποβιτς την βοήθησε πάρα πολύ. Όμως δεν άλλαξε πολύ την εικόνα του παιχνιδιού, από άποψη προσέγγισης και τακτικής. Ειρωνία αλλά πραγματικότητα, με την αποχώρηση του άτυχου Ασάντε και την είσοδο Παπουλή οι "πράσινοι" λειτούργησαν καλύτερα.
Στην επανάληψη, μέχρι το 70' και με τον Μποτεάκ σε καλή μέρα, η Ομόνοια έπιασε τα επιθετικά της στάνταρ. Μπορεί το θέαμα να περνά σε 2η μοίρα, αλλά η καλή μπάλα είναι καλό θεμέλιο επιτυχίαε.Φυσικά, (όπως σε αρκετά παιχνίδια), δεν τελείωσε καλά τις φάσεις της. Τις μπόλικες φάσεις που έφτιαξε. Από το 75' και μετά λογικά μπήκε σε διαδικασία διαχείρισης.
Κέρδισε, παραμένει 1η, ελέγχει την κούρσα και πάει στο "Αντώνης Παπαδόπουλος". Όπου η νίκη είναι επιτακτική, αφού μόνο έτσι θα μπορεί να εξαργυρώσει εις διπλούν ή και εις τριπλούν το αποτέλεσμα στο ντέρμπι της Λεμεσού..
