Πραγματικά, ακούγεται περίεργο ως και εξωπραγματικό που η Κερύνεια ήταν μέχρι χθες εκτός ποδοσφαιρικού χάρτη 1ης κατηγορίας. Εντούτοις ακούγεται και ως έκπληξη, που τα κατάφερε η ΠΑΕΕΚ, αν κρίνουμε που ήταν μέχρι πέρσι (3η κατηφορία) και ξέροντας πως για χρόνια η βασική της επιδίωξη ήταν να παραμένει στην 2η (έχει τις περισσότερες συμμετοχές).
Αυτό στο οποίο στόχευσαν οι ιθύνοντες το περασμένο Καλοκαίρι, να επιχειρήσουν άνοδο back to back, έμοιαζε ίσως κάπως υπερβολικό, τελικά όμως ήταν πέρα για πέρα ρεαλιστικό. Αποδείχτηκε σε όλη τη διάρκεια της σεζόν και ειδικά από την στιγμή που η ομάδα έδεσε και άρχισε να ρολάρει ότι στόχευε στα... σαλόνια.
Επίτευγμα το ότι ανέβηκε, άθλος το ότι ανέβηκε σαν πρωταθλήτρια η ΠΑΕΕΚ.
Μετά τις προκρίσεις στους τελικούς μπάσκετ (η ομάδα πήρε 3 πρωταθλήματα πριν το 1974)το 95 και το 99, αλλά και την συμμετοχή στο κύπελλο κυπελλούχων καλαθόσφαιρας 95-96 με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ, η επιτυχία της ποδοσφαιρικής ομάδας, έρχεται να φέρει ξανά μυρωδιά Κερύνειας.
Αλλά και να στείλει μετά από δύο δεκαετίες λίγο δροσερό αεράκι ελπίδας στο Κάστρο, στο Λιμανάκι, στο Μπέλαπαϊς, που για 47 χρόνια στενάζουν κάτω από την μπότα του κατακτητή και την μούχλα της σκλαβιάς.
