Αυτό που μέχρι πριν από ενάμιση μήνα φάνταζε να είναι το δυνατό της σημείο, τώρα πια μοιάζει ως η μεγαλύτερή της πληγή. Η «αιμορραγία» στην άμυνά της συνεχίζεται χωρίς σταματημό εδώ και έξι αγώνες και με τη μεταγραφική περίοδο του Γενάρη προ των πυλών, η ενίσχυση στα στόπερ δείχνει ως μια από τις μεγάλες προτεραιότητες του σχεδιασμού της ΑΕΛ.
Η ανασταλτική συμπεριφορά της ομάδας ως τώρα στο πρωτάθλημα μοιάζει σαν Δρ. Τζέκιλ-κύριο Χάιντ. Απ’ εκεί που χρειάστηκαν πέντε ματς για να δει την εστία της να παραβιάζεται για πρώτη φορά κι είχε δύο γκολ παθητικό σε οκτώ παιχνίδια, στα τελευταία έξι μετρά 16. Πολλά απ’ αυτά, μάλιστα, (βλέπε κυρίως τους αγώνες απέναντι σε Νέα Σαλαμίνα, Ερμή κι Ανόρθωση) ήταν άμεσο αποτέλεσμα αβίαστων ατομικών λαθών.
Με τον μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες πολύ καλό Αντρέ Τεϊσέιρα ντεφορμέ, τον Ντόσα Τζούνιορ να παρουσιάζεται κατώτερος των περιστάσεων και του ονόματός του όσες φορές κλήθηκε να αγωνιστεί και τον Μόμτσιλο Ράσο απλή αναφορά στο ρόστερ της ομάδας, o όσο το δυνατόν ταχύτερος ερχομός ενός στόπερ σε βαθμό ετοιμότητας τέτοιο ώστε να μπορεί να μπει και να προσφέρει άμεσα, μοιάζει ως το ιδανικό χριστουγεννιάτικο δώρο για τους «γαλαζοκίτρινους».
