Είναι οξύμωρο, όσο και προφανές. Για μια θέση, που ένα χρόνο πριν ο ΑΠΟΕΛ πίστευε -μέσω μιας συγκεκριμένης μεταγραφής- ότι θα είχε το κεφάλι του ήσυχο για χρόνια, αυτό το καλοκαίρι θα προκύψει… μάχη.
Δεν είναι τυχαίο ότι για ουδεμία άλλη θέση στην ενδεκάδα των «γαλαζοκιτρίνων» κυκλοφορούν τόσα πολλά (ακόμη και πλήρως αντικρουόμενα) σενάρια όσα για αυτήν του τερματοφύλακα, για την οποία επί του παρόντος έχει τέσσερις παίκτες με συμβόλαιο.
Αυτό του Πρινιωτάκη έληξε, τα αντίστοιχο των Μιγκέλ Σίλβα και Νεόφυτου Μιχαήλ έχουν ισχύ για ακόμη ένα χρόνο, ενώ αυτά των Φρανσίς Ουζόχο και Απόστολου Τσιλιγγίρη «τρέχουν» έως το 2023.
Στον Αρχάγγελο έβλεπαν στον Νιγηριανό διεθνή το (αδιαφιλονίκητο) Νο1 της νέας εποχής τους, ωστόσο μετά την πολύμηνη απουσία του λόγω τραυματισμού ο 22χρονος δεν έπεισε με τις εμφανίσεις του την περασμένη περίοδο ότι έχει ξαναβρεί τον παλιό, καλό του εαυτό και κυρίως την απαραίτητη σταθερότητα στο παιχνίδι και κυριαρχία στην περιοχή του.
Είτε χρειαστεί να συναγωνιστεί τον Μιχαήλ ή κάποιον άλλο που θα αποκτηθεί αυτό το καλοκαίρι, είτε αποχωρήσει ο ίδιος ο Ουζόχο (με οποιοδήποτε μοντέλο), η ουσία δεν αλλάζει. Η τράπουλα για τη θέση στην εστία θα ανακατευτεί εκ νέου και θα πρέπει να παγιωθεί μια νέα ιεραρχία.
Εκ πρώτης όψεως μοιάζει μια ανησυχητική προοπτική για ένα τόσο νευραλγικό πόστο -ιδίως από τη στιγμή που ο ανταγωνισμός έχει αυτή τη στιγμή δοκιμασμένες και εξαιρετικά ποιοτικές λύσεις σε αυτή τη θέση.
Από την άλλη, εν τη απουσία ευρωπαϊκών υποχρεώσεων ο Σάββας Πουρσαϊτίδης έχει το χρόνο να αφήσει να εξελιχθεί αυτή η «μάχη» και να ποντάρει στον τελικό νικητή. Σε τελική ανάλυση, η απουσία εσωτερικού συναγωνισμού ήταν ένας βασικός λόγος για τις «χαμηλές πτήσεις» όσων κλήθηκαν να υπερασπιστούν την εστία της ομάδας την περασμένη σεζόν.
