Ο Απόλλωνας των προηγούμενων ετών έπαιξε πολλές φορές εξαιρετική μπάλα. Σαφώς και η ομάδα του Τσόρνιγκερ δεν προσφέρει (ακόμη ίσως) μπάλα για να χαίρονται τα μάτια, αλλά δύο πράγματα είναι ξεκάθαρα.
Από την χασμωδία της Ευρώπης και του Ιουλίου, ο Απόλλωνας έχει κάνει τεράστια βήματα προόδου. Περισσότερα από όσα θα ανέμενε κάποιος. Δεύτερο, εκπέμπει έντονα κάτι που ίσως τα προηγούμενα χρόνια, λόγω της αίσθησης της ποιότητας περνούσε σε 2η μοίρα. Εκπέμπει τσαμπουκά, μαγκιά, το μάτι γυαλίζει, είναι μετά συγχωρήσεως Απόλλων αλά ... eye of the tiger...
Η συμπεριφορά της ομάδας όταν έμεινε με 10 παίκτες κόντρα στον Άρη. Η αποφασιστικότητα μετά το σοκ του 0-1 απόψε από το 2' λεπτό, αλλά και μετά το χαμένο πέναλτι ήταν ενδεικτικά στοιχεία. Αλλά θα σταθούμε στην μάχη για την κάθε πρώτη μπάλα, την κάθε εναέρια μονομαχία, στην προσπάθεια να κερδίσουν πολύτιμα εκατοστά στο κάθε μέτρο του γηπέδου. Γι αυτό γύρισαν το ματς και γι' αυτό κράτησαν χωρίς πολλά ζόρια το προβάδισμα.
Με τέτοιο ξεκίνημα (3 νίκες), αλλά και με την αύρα που εκπέμπει σαν ομάδα, ο Απόλλωνας και σταθερά θα ανεβαίνει και τους στόχους του μπορεί να πετύχει..
