Κυνικά ρεαλιστικός και ωμά αποτελεσματικός. Αυτός είναι ο Απόλλωνας μετά τον αποκλεισμό από τη Ζίλινα στο Κόνφερενς Λιγκ και στις πρώτες τέσσερις αγωνιστικές του πρωταθλήματος.
Κόντρα σε Εθνικό Άχνας και ΑΠΟΕΛ βρέθηκε πίσω στο σκορ, απέναντι στον Άρη έμεινε με δέκα, και στα τρία παιχνίδι αντιπαρήλθε τις αντιξοότητες και επικράτησε. Στο ντέρμπι με την ΑΕΛ δεν ήταν καταφανώς καλύτερος ή ανώτερος, βρέθηκε με αριθμητικό πλεονέκτημα, το αξιοποίησε και κατάφερε να φτάσει σε ακόμη μια νίκη.
Ο Αλεξάντερ Τσόρνιγκερ παραδέχτηκε με αφοπλιστική ειλικρίνεια στη συνέντευξη Τύπου αυτό που αποκόμιζε ως αίσθηση όποιας παρακολουθούσε το παιχνίδι. Ότι η διαχείρισή του στο δεύτερο ημίχρονο δεν ήταν η πρέπουσα και πως δεν βοήθησε την ομάδα του να «καθαρίσει» νωρίτερα το ντέρμπι. Αυτή τη φορά, δηλαδή, η αντιξοότητα προέκυψε εκ των έσω.
Το κοντέρ, ωστόσο, γράφει ήδη 12 βαθμούς, ακόμη και με τα παιχνίδια που έχουν στο χέρι οι άμεσοι ανταγωνιστές του για τον τίτλο δεν μπορούν να τον πλησιάσουν σε απόσταση μικρότερη των τεσσάρων βαθμών. Και αυτό, όπως ήδη αποδεικνύεται, τους βάζει όλους υπό πίεση, διότι ξέρουν πως -ειδικά σ’ ένα πρωτάθλημα 12 ομάδων- κάθε απώλεια μετρά πλέον διπλά και τριπλά.
Την ίδια στιγμή οι «κυανόλευκοι» και ο προπονητής τους αγοράζουν χρόνο. Υπερπολύτιμο, μέχρι οι παίκτες να φτάσουν στα «θέλω» του Τσόρνιγκερ και ο Γερμανός να προσαρμοστεί πλήρως στα «μπορώ» του ρόστερ του.
Το ερώτημα προκύπτει αυθόρμητα και φυσιολογικά; Αν ο υπό διαμόρφωση ριζικά ανανεωμένος Απόλλωνας έχει τέτοιες αντοχές και ικανότητα στη διαχείριση αγώνων σε αυτή την πρώτη φάση της σεζόν, ποιος θα τον βλέπει (αγωνιστικά και βαθμολογικά), όταν ρολάρει και η ομάδα και ο προπονητής;
