Ουδείς είχε την αυταπάτη πως αυτή τη στιγμή δεν θα ερχόταν. Ήδη από την προηγούμενη αγωνιστική είχε καταγραφεί η πρώτη απώλεια βαθμών. Πλέον και η πρώτη ήττα στο πρωτάθλημα είναι γεγονός.
Ήλθε σ’ ένα από τα θεωρητικά χειρότερα σημεία: στο clasico της Λεμεσού και την άφησε στο -8 από τον συμπολίτη Απόλλωνα. Αλλά το ξέσπασμα του πάντοτε μετρημένου Ντούσαν Κέρκεζ στη συνέντευξη Τύπου δεν αφορούσε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Δεν ήταν το ξέσπασμα ενός προπονητή που απλά δεν ξέρει να χάνει.
Ο Σέρβος είδε την ομάδα του να βάζει στον πρωτοπόρο τόσο δύσκολα όσο ουδείς άλλος μέχρι τώρα. Το παραδέχτηκε ακόμη και ο Αλεξάντερ Τσόρνιγκερ δίνοντας συγχαρητήρια στη συμπολίτισσα.
Μέχρι το 40’ η ΑΕΛ αξιοποίησε το +1 στη μεσαία γραμμή και ανέδειξε το πρόβλημα της απουσίας καθαρόαιμου «κόφτη» στην ενδεκάδα του Απόλλωνα. Μετά το 40’ «ψάχτηκε» πώς θα διαχειριστεί το σοκ της (αυστηρής έως υπερβολικής) αποβολής του Κεραυνού και, πριν το βρει, κυνηγούσε στο σκορ.
Ο προπονητής ανακάτεψε -με τις αλλαγές σε πρόσωπα και σύστημα- την τράπουλα ως εκεί που δεν παίρνει άλλο, οι παίκτες του έκαναν ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν, είχαν δύο δοκάρια και μια ανατροπή του Τσάβες που «μύριζε» περισσότερο πέναλτι παρά φάουλ, εν τέλει όμως τίποτε δεν ήταν αρκετό για την αποφυγή της ήττας.
Στον αθλητισμό (γενικότερα) και στο ποδόσφαιρο (ειδικότερα) έχει ισχύ το αξίωμα «παίξε και χάσε», ως ωδή στην προσπάθεια που σε στέλνει να κοιμηθείς με ήσυχη τη συνείδηση ότι δεν άφησες τίποτε που δεν επιχείρησες, αλλά ο αντίπαλος ήταν απλά καλύτερος.
Εν προκειμένω, ωστόσο, αυτή δεν ήταν η περίπτωση. Ο υπεύθυνος του ποδοσφαιρικού τμήματος και ο προπονητής το κατέστησαν όσο πιο κρυστάλλινα καθαρά μπορούσαν πως οι απώλειες βαθμών στις τελευταίες δύο αγωνιστικές οφείλονταν σε εξωγενείς παράγοντες. Σε αυτούς που κάνουν το «παίξε και χάσε» μια φράση κενή νοήματος…
