Εν τη παρουσία στο ρόστερ ενός χαρισματικού και αξιόπιστου σκόρερ, όπως ο Ιβάν Τριτσκόφσκι, δεν ήταν λίγοι όσοι το καλοκαίρι παρατηρούσαν με σκεπτικισμό και απορία την προσθήκη στο ρόστερ της ΑΕΚ και του Βίκτορ Ολατούντζι, και του Χοσέ Ρόμο, και του Ματ Ντάρμπισαϊαρ.
Δεδομένου ότι τη θέση γνωρίζει (και έχει χρησιμοποιηθεί σε αυτήν) και ο Ανδρέας Μακρής οι Λαρνακείς εισήλθαν στη σεζόν με μια (υπερ)πληθώρα επιθετικών περιοχής. Το 4-4-2 «φώναζε» από τότε ότι θα είναι το βασικό σύστημα των «κιτρινοπράσινων», ο (πρωτάρης στους πάγκους) Νταβίντ Καταλά, ωστόσο, πρέπει να πιστωθεί την ιδανική εφαρμογή αυτού που είχε κατά νου ο Τσάβι Ρόκα, όταν στελέχωνε τη γραμμή κρούσης του ρόστερ.
Ο Καταλανός τεχνικός μοιράζει μεν χρόνο και ευκαιρίες σε όλους τους επιθετικούς του, όμως το σημαντικότερο είναι πως (αποδεικνύει ότι) γνωρίζει για ποια παιχνίδια είναι «κομμένοι και ραμμένοι» οι φορ του.
Για να μείνουμε μόνο στο πιο πρόσφατο παράδειγμα, η απόδοση του Ρόμο κόντρα σε ΑΠΟΕΛ και ΑΕΛ δεν δικαιολογούσε την επιστροφή του στον πάγκο. Ο Καταλά, ωστόσο, έκρινε ότι κόντρα στη Δόξα έπρεπε να παίξει ο Ντάρμπισαϊαρ.
Το παιχνίδι έκρυβε παγίδες, όπως έδειξε το νωθρό ξεκίνημα της ΑΕΚ και το τέρμα της οικοδέσποινας. Μέχρι την ισοφάριση, οι Λαρνακείς δεν είχαν δημιουργήσει μεγάλη ή κλασική ευκαιρία. Αλλά τότε μίλησε η κλάση και η εμπειρία του Άγγλου επιθετικού. Και τα τέσσερα τέρματα (πρωτοφανές επίτευγμα στην καριέρα του) φέρουν την υπογραφή του, αλλά ειδικά τα δύο πρώτα που έφεραν την ανατροπή είναι σήμα-κατατεθέν του.
Η ΑΕΚ είναι αδύνατον να βγάλει το πρωτάθλημα χωρίς βραδιές που δεν θα είναι καλή επιθετικά (βλέπε 0-1 από Άρη) ή θα σπαταλά σωρηδόν ευκαιρίες (βλέπε 0-0 με ΑΠΟΕΛ), αλλά με αυτό το καρέ επιθετικών που ο ένας παίρνει από τον άλλο τη σκυτάλη στο σκοράρισμα, ο Ρόκα έχει φροντίσει αυτές οι βραδιές να είναι η εξαίρεση -όχι ο κανόνας.
