Αν κάποιος απομονώσει την σημερινή εμφάνιση της Ομόνοιας και την ισοπαλία στη Λάρνακα, μπορεί να αποδώσει εύσημα για την αγωνιστική παρουσία.
Ήταν καλύτερη, έκανε φάσεις, μπορούσε να κερδίσει. Ειδικά αν υπενθυμίσουμε και τις πολλές απουσίες. Σε άλλες χρονιές, υπό άλλες συνθήκες θα υπήρχε θετικό πρόσημο.
Αν όμως τοποθετήσει την εμφάνιση μέσα σε όλο το πακέτο των 21 αγωνιστικών, φέρει αρκετά πράγματα από όλη τη πορεία. Το σοβαρό πρόβλημα ας πούμε στο γκολ, που την βασανίζει ακατάπαυστα. Με αυτά και με αυτά, η τελευταία ευκαιρία, αλλά όχι η καλύτερη (προηγήθηκαν πραγματικά άλλες εξαιρετικές που δεν αξιοποίησε) για να φέρει την υπόθεση εξάδα στα πόδια της έκανε φτερά.
Η εξάδα είναι ουσιαστικά μόνο θέμα πρεστίζ.
Το πιο σημαντικό σήμερα και μέχρι το Μάιο είναι τι μπάλα θα παιχτεί εκτός γηπέδου. Και για να εξηγούμαστε, μιλούμε για την οργάνωση και αξιολόγηση για τη νέα χρονιά. Όπου μετριότητες, πλάνο χωρίς αρχή και τέλος, κακές προετοιμασίες και υπερβολικό μπλα μπλα δεν έχουν θέση.
