Απέναντι σε μία καλύτερη και γρήγορη ομάδα, ο αμυντικός μηχανισμός είναι το Α και το Ω. Τα λάθη πρέπει να είναι από ελάχιστα μέχρι μηδαμινά, η συγκέντρωση πρέπει να κτυπά... κόκκινο. Τι τύχη θα μπορούσε να έχει λοιπόν η Ομόνοια όταν για άλλη μία φορά εμφάνισε πάλι τις κακές της συνήθειες;
Δύο γκολ από στημένες μπάλες, όπου οι παίκτες της αμύνθηκαν κάκιστα, ένα χοντρό διπλό λάθος στο 3ο γκολ. Έγιναν και άλλα χοντρά λάθη που δεν στοίχησαν. Μετρήστε και πόσες φορές χρειάστηκε ο Μεχίας να επέμβει και η εικόνα συμπληρώνεται.
Οπότε όση πρόοδο και αν κάνει η Ομόνοια στα θέματα κατοχής, ανάπτυξης και δημιουργίας (σήμερα δεν ήταν καλή εκτός από τα πρώτα στάδια), δεν θα κόβει... στράτα όσο δεν θεραπεύει τις χρόνιες ασθένειες της. Τα αδικαιολόγητα λάθη, την αμυντική αστάθεια, την έλλειψη καθαρού μυαλού και την απουσία σταθερότητας.
