Η συνολική απόδοση, η ποσότητα και η ποιότητα των ευκαιριών συνηγορούσαν υπέρ της, αλλά η ΑΕΚ «κατάφερε» να φύγει με άδεια χέρια από το εντός έδρας ντέρμπι με τον ΑΠΟΕΛ και να πετάξει στα σκουπίδια το σπουδαίο «διπλό» επί της Ανόρθωσης.
Το 1-2 στην τελευταία φάση του αγώνα και με αριθμητικό πλεονέκτημα ρίχνει… αλάτι στην ανοιχτή πληγή των Λαρνακέων, ωστόσο αυτό που κάνει ακόμη πιο ανυπόφορη την ήττα είναι ότι η ανατροπή φέρει την υπογραφή των «κιτρινοπράσινων».
Αν το γλίστρημα του Εγγλέζου στη φάση της ισοφάρισης μπορεί να αποδοθεί στην ατυχία ή/και την κακή στιγμή, το φάουλ στο 95’ και η συλλογική… ύπνωση μετά την εκτέλεσή του αφήνουν εκτεθειμένους τους παίκτες του Νταβίντ Καταλά.
Και, φυσικά, το ίδιο ισχύει για την αναποτελεσματικότητα που εμφανίστηκε τόσο με το σκορ στο 1-0 όσο και στο 1-1. Ο Φαράζ είχε τη δυνατότητα να κάνει δύο τα τέρματα του ίδιου και της ομάδας του στο 74’, όμως ακόμη περισσότερες και καλύτερες ευκαιρίες σπατάλησε ο Ιβάν Τριτσκόβσκι.
Προερχόμενος από μια δυναμική επιστροφή στο «Αντώνης Παπαδόπουλος», όπου εμφάνισε το ένστικτο του killer, ο αρχηγός της ΑΕΚ άφησε να περάσουν ανεκμετάλλευτες φάσεις, τις οποίες κατά κανόνα μετατρέπει σε γκολ με… κλειστά μάτια.
Στο 60ό λεπτό βγαίνει μόνος απέναντι στον Μιχαήλ, αλλά επιλέγει να σουτάρει ψηλά -και όχι χαμηλά αφαιρώντας κάθε περιθώριο αντίδρασης στον τερματοφύλακα. Στο 92’ σε μια σχεδόν πανομοιότυπη φάση βιάζεται να κάνει την τελική με τη μία, όμως η πιο «κραυγαλέα» ευκαιρία είναι αυτή στο 83’.
Η μπαλιά του Τάντι είναι ονειρώδης, ο Τριτσκόβσκι βγαίνει πρώτος πάνω στην μπάλα, τοποθετεί σωστά το σώμα του ανάμεσα σε αυτήν και τον Καρώ, όμως αντί να πατήσει γερά και να τελειώσει τη φάση επιλέγει να επιδιώξει την επαφή με τον αντίπαλο και την πτώση στην περιοχή για να διεκδικήσει το πέναλτι.
Δεν του δόθηκε και οι σπαταλημένες ευκαιρίες γύρισαν στο 96’ να εκδικηθούν τον ίδιο και την ΑΕΚ.
