Προκαλεί σαφώς αρνητικό συναίσθημα η παρουσία της Ανόρθωσης στο Β΄Γκρουπ. Φυσικά, η αιτία της πτώσης ήταν η υπόθεση Ουζόχο. Θα μπορούσε κάλλιστα στη θέση της να είναι η Ομόνοια, που αν και στο τέλος της κανονικής περιόδου τερμάτισε 5η, ουδείς ξέρει πως θα ήταν τα δεδομένα, αν η «Κυρία» δεν έχανε τους 9 βαθμούς και η Σαλαμίνα καπάρωνε τότε και χρονικά θέση στην εξάδα. Οπότε και για τους «πράσινους» και για τους «κυανόλευκους» η παρουσία τους είναι απογοητευτική. Το ίδιο μπορεί να πει κάποιος και για τον Παναθηναϊκό.
Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις στην Ευρώπη, ορισμένες είναι και χειρότερες, όπου ομάδες με τεράστιο εκτόπισμα στη χώρα τους (στο παρελθόν ή στα τελευταία χρόνια), είναι φέτος… δευτεράντζες αντί πρωταγωνίστριες, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις τις τρώει η μαρμάγκα.
Τρανότερο παράδειγμα όλων η Γκρασχόπερς. Η σπουδαιότερη ιστορικά ομάδα της Ελβετίας, δεν τη γλιτώνει με τίποτα φέτος και πάει καρφωτή στη 2η κατηγορία.
Αν για τη Μονακό που αναγκάζεται κάθε χρόνο να αλλάζει όλη την ομάδα της και να παίζει με νεαρούς, μία κακή χρονιά χωνεύεται (16η και σε κίνδυνο), το χουνέρι που έπαθε η Φενέρμπαχτσέ δεν έχει εξήγηση. Ανάσανε τελευταία και πήγε 13η, αλλά ακόμη δεν νιώθει ασφαλής. Στη 15η θέση (2 πάνω από τον απευθείας υποβιβασμό) και η Σάλκε, που μπορεί να μην έχει τίτλους, αλλά έχει δικαιολογημένα όνομα στην Ευρώπη και η θέση της προκαλεί εντύπωση.
Πάμε και σε όσες ομάδες είναι στο β΄γκρουπ των πλέι-οφ στις χώρες τους. Κοτζάμ Ραπίντ Βιέννης παρακαλώ, αλλά και ολόκληρη Ντιναμό Βουκουρεστίου. Σε γκρουπ παραμονής και ο Άαλμποργκ, που πριν 4 χρόνια ήταν πρωταθλήτρια, εκεί και άλλη μία ιστορική ομάδα της Δανίας, η Άαρχους. Σε Β΄γκρουπ στη Σλοβακία η μεγάλη ιστορικά και περσινή πρωταθλήτρια Σπαρτάκ Τράβνα αλλά και η Τρενσίν( πρωταθλήτρια 2015 και 2016). Παραδίπλα υπάρχει η κατάντια της πάλε ποτέ πανίσχυρης Ντούγλα Πράγας (15η από 16 ομάδες), αλλά είναι συνηθισμένη αυτή η υπόθεση φθοράς εδώ και 20 χρόνια.
