Μέσα από επίσημες τοποθετήσεις και πληροφορίες είναι ξεκάθαρο πως η επιλογή επιθετικού είναι ειδική περίπτωση στον μεταγραφικό σχεδιασμό της Ομόνοιας. Το γιατί είναι λογικό. Οι «πράσινοι» ακόμη και την χρονιά που πήραν το πρωτάθλημα, δεν είχαν εκείνο τον ποδοσφαιριστή που θα έβαζε με μεγάλη συχνότητα τη μπάλα στα δίχτυα.
Διαβάστε επίσης:
Μα με το ήρθε ο Τσέποβιτς, έβαλε αρκετά και σημαντικά γκολ. Ναι ίσως, σε πρώτο στάδιο, αλλά γκολτζής δεν αποδείχτηκε. Ίσως βέβαια να «φυλάει» πυρομαχικά ο Ματάβς. Ίσως, αλλά και εδώ το δείγμα δεν δημιουργεί αισιοδοξία. Nτούρις και Μικού έμειναν στα ρηχά..
Εδώ όμως μιλάμε για τον σύλλογο που ακόμη και στα χειρότερα του, είχε την ικανότητα να φέρνει φορ πρώτης γραμμής. Εκτός από την προηγούμενη διετία, εξαίρεση ήταν η χρονιά 13-14 με τον Γκικίεβιτς. Και για να μην πάμε σε εποχές Ράουφμαν ή στην σιγουριά του Κωνσταντίνου, να θυμίσουμε Φρέντι, Άλβες, Σκέμπρι, Ποτέ, Ντάρμπισάϊαρ. Αμ ο Σέρινταν; Συνήθως ξεχνιέται. Είναι λίγα τα 23 γκολ σε δύο σεζόν στο πρωτάθλημα, με τα 15 να έρχονται στην 1η του χρονιά;
Βασικά το σερί σταμάτησε στον Ματ και θα πρέπει να ξαναρχίσει. Ειδικά στην Ομόνοια του Λένον που δείχνει πως μπορεί να δημιουργήσει περισσότερο. Δεν είναι εύκολο να βρεις σούπερ σκόρερ, αλλά ένα παίκτη που θα τον νιώθουν οι αντίπαλες άμυνες και θα σου βγάλει 12-13 (έξω τα πέναλτι) γκολ βρίσκεις.
