Η ήττα με 3-0 από το ΑΠΟΕΛ σήμανε και την μαθηματική απώλεια του τίτλου για τον Απόλλωνα. Όμως, φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο τίτλος είχε χαθεί προ πολλού. Εδώ και καιρό, ο Απόλλωνας ήταν περισσότερο στατιστικά διεκδικητής παρά αγωνιστικά. Δεν εξέπεμπε εικόνα ομάδας που πίστευε πως μπορεί, δεν απέδιδε, δεν έφερνε αποτελέσματα.
Ο τίτλος χάθηκε όταν δεν αξιοποίησε το μομέντουμ όταν υποδέχτηκε 2 φορές τους "γαλαζοκίτρινους" της Λευκωσίας και έχασε (είχε προηγηθεί στο σκορ), όταν πήρε απρόσμενο δώρο από την υπόθεση Ουζόχο, όταν ο ΑΠΟΕΛ είχε απώλειες στα πλέι-οφ. Δεν υπήρχε το τσαγανό, αλλά και οι δυνάμεις, αφού στην εξίσωση μπαίνουν φυσικά και άλλες παράμετροι. Οι υπερβολικοί (σε αριθμό και σοβαρότητα) τραυματισμοί (δεν μπορεί όμως να είναι μόνο ατυχία), η ελάχιστη βοήθεια από τις μετεγγραφές, η απόφαση να μην υπάρξει γερή ενίσχυση τον Χειμώνα, η φυγή Μάγκλιτσα, το κλατάρισμα-ντεφορμάρισμα κάποιων παικτών, τα προπονητικά λάθη σε ορισμένα παιχνίδια. Όλα αυτά ήταν τροχοπέδη, βαρίδια στη πορεία εδώ και σχεδόν 10 αγωνιστικές.
Όλα αυτά έμοιαζαν απίθανα το Δεκέμβριο, αλλά είναι η ωμή πραγματικότητα.
Προς πίστη τους (ξεκάθαρες και εύστοχες οι δηλώσεις Φανούριου Κωνσταντίνου) υπάρχει παραδοχή για λάθη και ανάληψη ευθύνης. Αναμένονται λοιπόν αποφάσεις και αλλαγές, αφού φαίνεται πως αρκετά "πράγματα" στην ομάδα έχουν κλείσει τον κύκλο τους. Είναι ώρα για ένα ρεαλιστικό restart
