Η ανάγκη οικονομικής περισυλλογής μετά την αποχώρηση του Ανδρέα Σοφοκλέους από την προεδρία του ποδοσφαιρικού τμήματος δεν ήταν καν κοινό μυστικό στην ΑΕΛ. Ήταν συνθήκη επιβίωσης.
Σχεδόν ενάμιση μήνα μετά την ανάληψη της διοίκησης από το σωματείο η επιβίωση μοιάζει να είναι κερδισμένο στοίχημα. Το μεγαλύτερο μέρος από το ρόστερ της περασμένης περιόδου διατηρήθηκε, στην πλειονότητα των περιπτώσεων αποδεχόμενο αναπροσαρμογή (προς τα κάτω) των απολαβών.
Η απουσία καθυστερήσεων στην πληρωμή των μισθών είναι βασική παράμετρος για καλό κλίμα στα αποδυτήρια και απερίσπαστη δουλειά στο γήπεδο. Δεν είναι όμως και εγγύηση για μια επιτυχημένη σεζόν.
Την περασμένη περίοδο η ΑΕΛ κινήθηκε στη μετριότητα για μεγάλα διαστήματα, ενώ την κρίσιμη στιγμή αποδείχθηκε -τόσο στο πρωτάθλημα όσο και στο κύπελλο- η απουσία ποιότητας και βάθους στο ρόστερ.
Για να επιστρέψει συνεπώς σε ρόλο πρωταγωνιστικό και διεκδικητικό, ο λεμεσιανός σύλλογος οφείλει να ενισχυθεί -ποσοτικά και ποιοτικά. Η ελλιπής και ανεπιτυχής στελέχωση του ρόστερ το περασμένο καλοκαίρι «ναρκοθέτησε» όλη τη χρονιά. Το πάθημα είναι εκεί. Μένει να αποδειχθεί, αν έχει γίνει μάθημα.
