Ήταν μια αναμέτρηση στην οποία ναι μεν είναι λογικό να επικρατεί απογοήτευση από το αποτέλεσμα, αλλά εύκολα μπορεί αυτό το γεγονός να παρασύρει και να επηρεάσει ψυχολογικά, κάτι το οποίο σίγουρα θα είναι λάθος.
Όπως στο παιχνίδι με την ΑΕΖ, έτσι και σε αυτό με την Πάφο FC, η Ανόρθωση βρήκε ευκαιρίες για να σκοράρει, οι οποίες για διάφορους λόγους δεν κατέληξαν σε τέρμα. Για παράδειγμα η φάση του Τσίκο, το δοκάρι του Ουαρίς και η προβολή του Ουαγκέ που είχαν όλες πορεία προς τα δίχτυα και αν δεν ανακόπτονταν στην γραμμή, ή υπήρχε λίγη περισσότερη τύχη θα κάναμε διαφορετική κουβέντα.
Ναι μεν στο ποδόσφαιρο δεν γίνεται συζήτηση με τα αν και εφόσον, παρ’ όλα αυτά είναι πάντα ενθαρρυντικό για μια ομάδα να δημιουργεί με μεγάλη σχετικά ευκολία ευκαιρία που υπό κανονικές συνθήκες θα κατέληγαν σε τέρμα. Αυτό που λέμε xgoals δηλαδή, σε σχέση με τις ευκαιρίες που καταγράφονται γενικά σαν κάτι σημαντικό και η μπάλα μπορεί να βρει τα… περιστέρια.
Ακολουθεί ένα ακόμη ντέρμπι και δύσκολο παιχνίδι με αντίπαλο την Ομόνοια, η οποία έρχεται με ιδιαίτερα ανεβασμένη την ψυχολογία.
Ο Γκαγιέγο καλείται να δουλέψει στα τελειώματα ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη κυνικότητα στις ευκαιρίες που θα βρει, την ίδια στιγμή που φαίνεται να χρειάζεται δουλειά και στο θέμα αυτοπεποίθησης, καθώς πολλά από τα τέρματα που δέχεται είναι λόγω λαθών ή έλλειψης συγκέντρωσης.
Δεν γνωρίζουμε αν θα προχωρήσει σε κάποιες αλλαγές στο κεντρικό αμυντικό δίδυμο, υπάρχουν σίγουρα σκέψεις. Μένει να δούμε κατά πόσο θα μετατραπούν και σε κάποια απόφαση.
