Τέτοια ιστορία ποιος να την είχε ξεστομίσει πριν από λίγες εβδομάδες και να μην τον έπιαναν στο δούλεμα. Πηγαίνετε δυόμιση μήνες πίσω, στα μέσα Αυγούστου, όταν ο Απόλλωνας ετοιμαζόταν να διεκδικήσει την τρίτη του σερί πρόκριση στους ομίλους του Γιουρόπα. Σκεφτείτε πώς θα σας ακουγόταν το ότι ο Σωφρόνης Αυγουστή θα χάσει τη δουλειά του γιατί, άκουσον άκουσον, αποκλείστηκε από την PSV Αϊντχόφεν, αλλά 35 μέρες μετά θα προσληφθεί ξανά στο ίδιο πόστο. Σουρεάλ;
Η επιστροφή ενός προπονητή στην ίδια ομάδα μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα δεν είναι εντελώς πρωτόγνωρο φαινόμενο. Κοτζάμ Μονακό έκανε κάτι παρόμοιο με τον Λεονάρντο Ζαρντίμ, που επαναπροσλήφθηκε τρεις περίπου μήνες μετά την απόλυσή του. (Για να προλάβουμε αυτόν τον συνειρμό, με την περίπτωση του Ζιντάν στη Ρεάλ δεν μπορεί να γίνει παραλληλισμός όχι μόνο γιατί μεσολάβησε σχεδόν μια ολόκληρη σεζόν και δύο προπονητές αντί για έναν, αλλά κυρίως γιατί η απόφαση του Γάλλου να φύγει ήταν δική του κι όχι των εργοδοτών του). Το να γυρίζει ένας κόουτς για να συνεχίσει το έργο του τόσο, μα τόσο λίγο καιρό μετά, ωστόσο, είναι μάλλον πρωτοτυπία. Κι αν για την αποδέσμευση του Σωφρόνη μετά τα ματς με τους Ολλανδούς δεν υπήρχε, η λογική πίσω από την απόφαση να του δοθεί ξανά το χρίσμα είναι ξεκάθαρη και προφανής.
Η απομάκρυνση του Σωφρόνη και περισσότερο η επιλογή του αντικαταστάτη του έφεραν στο μάτι του κυκλώνα της απολλωνίστικης κοινής γνώμης τον Πέτρο Κονναφή. Τόσο για τον ίδιο, όσο και για τη διοίκηση Κίρζη (που δεν ήταν ούτε αυτή «αλεξίσφαιρη» στην κριτική), η επαναπρόσληψη του Αυγουστή δεν αποτελεί μόνο παραδοχή ενός λάθους το οποίο αναγνώρισαν κι οι δύο, για το οποίο μάλιστα ο τεχνικός διευθυντής έφτασε στο σημείο να θέσει παραίτηση στη διάθεση του προέδρου. Είναι, ταυτόχρονα, μια δικλείδα ασφαλείας, ένα safety net που λένε αγγλιστί. Μετά το «τζογάρισμα» με τον Βουκομάνοβιτς (που τόσο ακατάλληλος κρίθηκε σε τέσσερα ματς ώστε να μην του δοθεί καν πίστωση χρόνου) αποφάσισαν να μην πάρουν άλλο ρίσκο, να παραδεχτούν δημόσια το λάθος τους και να πάνε στην πεπατημένη, την επιλογή που (βάσει πιθανοτήτων) θα φέρει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα άμεσα ώστε να μη χαθεί άλλο έδαφος. Την επιλογή που ήθελε, ταυτόχρονα, κι η μεγάλη πλειοψηφία της κοινή γνώμης, πράγμα ωφέλιμο αν τα αποτελέσματα δεν είναι τελικά τα επιθυμητά είτε βραχυπρόθεσμα, είτε μακροπρόθεσμα.
