Από πλευράς Άρη, το σημείο αναφοράς στο 2-3 από την ΑΕΚ στην Αρένα είναι η γκάφα του Βανά Άλβες στο 90ό λεπτό.
Ερώτημα πρώτο: Θα διατηρούσε ο λεμεσιανός σύλλογος το αήττητό του χωρίς αυτήν; Πιθανότατα.
Ερώτημα δεύτερο: Θα διεύρυνε η «ελαφρά ταξιαρχία» το νικηφόρο σερί της χωρίς αυτήν; Πιθανότατα όχι.
Ο λόγος είναι απλό και αναδεικνύει το σημείο-«κλειδί» στην ανάλυση του αγώνα για την ομάδα του Αρτσιόμ Ράτζκοφ: την ανασταλτική λειτουργία της.
Η απουσία του Κόνορ Γκόλντσον (και η αναπλήρωση του κενού του από τον Στιβ Γιαγκό) είναι ο ένας ακρογωνιαίος λίθος για την απώλεια αποτελεσματικότητας στα μετόπισθεν.
Υπάρχει όμως και δεύτερος και αυτή είναι η γραμμή μπροστά από την αμυντική τετράδα που το βράδυ της Δευτέρας απαρτιζόταν -για πρώτη φορά σε επίπεδο ενδεκάδας- από τους Μουσούντα και Χαραλάμπους.
Ο πρώτος είναι ένας στόπερ, ο οποίος -εν τη απουσία εναλλακτικών και την ανάγκη φιλοτιμία- ποιούμενος αγωνίζεται ως αμυντικός μέσος, ο δεύτερος είναι ένα ποιοτικότατο «οκτάρι». Όταν ο Μουσούντα αντικαταστάθηκε (στο 73’) από τον Νίκολιτς, προκειμένου ο Άρης να γίνει πιο δημιουργικός στην αναζήτηση της ισοφάρισης, η ΑΕΚ ήταν -ακόμη και με παίκτη λιγότερο- εξ ίσου επικίνδυνη επιθετικά όσο ήταν και στο 11 vs 11.
Στην τέταρτη αγωνιστική ο Άρης κατέβαλε για πρώτη φορά το τίμημα της αποψίλωσης του ρόστερ του (με την αποχώρηση των Μαρχίεβ και Σαρφό) στη συγκεκριμένη γραμμή. Και η κυρίαρχη αίσθηση είναι πως δεν πρόκειται για την τελευταία…
