Πολύς λόγος έχει γίνει (και) αυτή τη σεζόν για το βάθος στο ρόστερ των ομάδων που διεκδικούν τον τίτλο και τα ευρωπαϊκά εισιτήρια.
Ο επτάκις πρωταθλητής την περασμένη επταετία ΑΠΟΕΛ θεωρείται από πολλούς ότι έχει το πληρέστερο έμψυχο δυναμικό και πως αυτό δύναται να εξελιχθεί σε ένα από τα ατού του στην κούρσα για τον τίτλο.
Στο «Αντώνης Παπαδόπουλος», ωστόσο, αποδείχθηκε ότι η θεωρία δεν συμβαδίζει πάντοτε με την πράξη. Οι «γαλαζοκίτρινοι» είχαν ως μοναδική απουσία τον τιμωρημένο Σάβιτς, ενώ η Ανόρθωση πλην του τραυματία Μαργκάσα έχασε στο πρώτο ημίχρονο και τον Ράγιος, ενώ πρόβλημα αντιμετώπιζε και ο Λόρια.
Ο πρωταθλητής είχε θεωρητικό πλεονέκτημα, στην πράξη ωστόσο η «Κυρία» βρήκε το νικητήριο τέρμα από τον παίκτη που αντικατέστησε τον Ράγιος (Βασιλακάκης), ενώ οι τρεις αλλαγές του Κόρε Ίνγκεμπριγκτσεν δεν συνέβαλαν στην αλλαγή της εικόνας της (σχεδόν παντελώς) ακίνδυνης ομάδας του.
Στην προκειμένη περίπτωση, επιβεβαιώθηκε η λαϊκή θυμοσοφία πως «άλλος είχε το όνομα και άλλος τη χάρη». Ο Κετσπάγια έκανε καλύτερη διαχείριση ενός ρόστερ που ξέρει όπως την παλάμη του χεριού του, ο νεοφερμένος Ίνγκεμπριγκτσεν δεν βρήκε τις λύσεις, μολονότι είχε περισσότερες (και ποιοτικότερες) επιλογές στον πάγκο του.
