Μετά από πολυετή παραμονή στην Κύπρο, ακόμη και μετά το πέρας της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ο Ούκας Σόσιν πήρε την απόφαση να επαναπατριστεί. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα της Κρακοβίας ο 42χρονος μίλησε για τη θητεία του σε Απόλλωνα και Ανόρθωση.
Ο Πολωνός επιθετικός αποκάλυψε ότι το 2002 μεταξύ των ομάδων που φημολογείτο ότι ενδιαφέρονταν γι’ αυτόν ήταν και ο ΑΠΟΕΛ, ξεκαθάρισε ωστόσο ότι «ο Απόλλων ήταν η μόνη ομάδα που μου έκανε πρόταση και είχε τη δυνατότητα να με αποκτήσει. Μου πρόσφερε τριετές συμβόλαιο και δύο φορές καλύτερο μισθό απ’ ό,τι είχα στην Βίσλα. Και μετά από τρία χρόνια θα μπορούσα να επιστρέψω στην Πολωνία και να επιλέξω ως ελεύθερος ομάδα. Μόνο οι άνθρωποι του Απόλλωνα ήρθαν να με δουν σε παιχνίδι και μετά για ιδιωτικές διαπραγματεύσεις, κάτι που μου έδειξε ότι ενδιαφέρονταν πραγματικά».
-Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από τον Απόλλωνα;
-Έχω πολύ καλές. Ήταν η καλύτερη περίοδος της καριέρας μου. Ο Απόλλων μου έδωσε αναγνώριση, ένιωθα υπέροχα και μπορούσα να πετύχω τέρματα εύκολα. Ήμουν πρώτος σκόρερ για τρεις σεζόν στη σειρά. Την περίοδο 2005/06, όταν κατακτήσαμε το πρωτάθλημα κι εγώ πέτυχα 28 γκολ, πήγαιναν όλα τέλεια στο γήπεδο. Αν δεν σκόραρα, έδινα ασίστ. Ήταν η καλύτερη σεζόν της καριέρας μου. Έκτοτε ο Απόλλωνας δεν στέφθηκε ξανά πρωταθλητής.
-Ακολούθησε η μεταγραφή στην Ανόρθωση, πώς έγινε αυτό, υπήρξαν αντιδράσεις;
-Είχε μεγάλο αντίκτυπο, δεν ήταν εύκολο για μένα. Ακόμη και σήμερα οι οπαδοί του Απόλλωνα μου υπενθυμίζουν ότι έφυγα, ενώ με είχαν είδωλό τους. Έκτοτε ουδέποτε ήμουν ευπρόσδεκτος στο «Τσίρειο», κάποτε βρήκα μια πέτρα πεταμένη στο σπίτι μου, αλλά ήταν το μόνο τέτοιο περιστατικό, μολονότι συνέχισα να ζω στη Λεμεσό, όταν αγωνιζόμουν στην Ανόρθωση. Έμεινα ελεύθερος από τον Απόλλωνα, είχα το δικαίωμα να αποφασίσω πού ήθελα να παίξω. Μπορούσα να μείνω στον Απόλλωνα. Μιλήσαμε με τη διοίκηση, αλλά δεν συμφωνήσαμε. Ένιωσα πως δεν μου συμπεριφέρονταν, όπως θα έπρεπε. Με απείλησαν ότι δεν μπορώ να πάω σε άλλη κυπριακή ομάδα, γιατί θα έχω πρόβλημα με τους οπαδούς. Δεν είναι τρόπος αυτός να μιλάς.
-Πώς σε υποδέχθηκαν στην Ανόρθωση;
-Πάρα πολύ καλά. Με τη νέα μου ομάδα αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ και πάλι στην πρώτη μου χρονιά, κερδίσαμε το πρωτάθλημα -κάτι που δεν έχει πετύχει ξανά από τότε- και παίξαμε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία που κυπριακή ομάδα συμμετείχε στους ομίλους. Στην προκριματική φάση πέτυχα τρία γκολ, δύο με τη Ραπίντ Βιέννης και ένα με τον Ολυμπιακό Πειραιώς.
-Ποιο παιχνίδι από αυτά θυμάσαι περισσότερο;
-Εκείνο στη Βιέννη ήταν το πιο δύσκολο της καριέρας μου. Προηγηθήκαμε 1-0 και σκεφτήκαμε ότι θα παίρναμε άνετα την πρόκριση, αλλά στο 67ο λεπτό χάναμε 3-1. Υπήρχε πολύς χρόνος μέχρι το τέλος. Έπαιζα ολομόναχος στην επίθεση, όλοι οι άλλοι φίλοι μου αμύνονταν και απλώς απομάκρυναν την μπάλα. Η θερμοκρασία ήταν πάνω από 30 βαθμούς, το γήπεδο γεμάτο, αλλά προκριθήκαμε. Όταν, χρόνια μετά, ρώτησα τον Κετσπάγια, αν ήξερε ποιο ήταν το πιο δύσκολο παιχνίδι για μένα, μου απάντησε αμέσως αυτό στη Βιέννη.
-Γιατί έπαιξες μόνο σε τρία από τα έξι παιχνίδια στη φάση των ομίλων;
-Εξ αιτίας ενός εντός έδρας αγώνα με την Πάφο. Είχαμε 20 ξεκάθαρες ευκαιρίες, αλλά ήμασταν αναποτελεσματικοί. Στο τελευταίο λεπτό κερδίσαμε πέναλτι. Πήγα να το εκτελέσω, γλίστρησα και η μπάλα πήγε στο τρίτο διάζωμα. Ήρθαμε ισόπαλοι. Αυτό επηρέασε τη σχέση μου με τον προπονητή, ο οποίος κατηγόρησε εμένα για τους χαμένους βαθμούς. Πήρα ένα σκληρό μάθημα».
-Πριν χρόνια η Κύπρος θεωρείτο η Σταχτοπούτα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Είχες την ευκαιρία να διαπιστώσεις ότι αυτή η αντίληψη δεν ήταν ακριβής.
-Στο πρώτο μου παιχνίδι στην Κύπρο, μετά από 15 λεπτά, σκέφτηκα: Αν κάποιος μου πει ότι αυτό είναι ένα αδύναμο πρωτάθλημα, θα αντικρούσω σίγουρα την άποψή του. Μετά από ένα τέταρτο είχα μείνει τόσο από ανάσες που οι άνθρωποι της ομάδες δεν με άφησαν να φύγω παρά μόνο δύο ώρες μετά το τέλος του αγώνα. Δεν ήταν η ζέστη, αλλά το επίπεδο, ο ρυθμός του αγώνα, η ατμόσφαιρα στο στάδιο κ.λπ. Στην Κύπρο είχα την ευκαιρία να βοηθηθώ από εξτρέμ όπως ο Σάβιο της Ρεάλ και ο Πάουλο Κόστα της Ίντερ και της Πόρτο. Πού θα είχα τέτοιους συμπαίκτες στην Πολωνία; Θυμάμαι μια εκτός έδρας νίκη μας με 5-0 που πέτυχα όλα τα γκολ με κεφαλιές.
-Ήταν ένα από τα καλύτερα παιχνίδια στην καριέρα σου!
-Όχι, επειδή το να σκοράρω ήταν φυσιολογικό, αφού οι συμπαίκτες μου αφομοίωσαν το στιλ παιχνιδιού μου. Στην Κύπρο σημείωσα αρκετά καρέ και πολλά χατ τρικ. Ως επιθετικός δημιουργούσα χώρους και για άλλους παίκτες. Σε πολλά παιχνίδια οι αντίπαλοι εστίαζαν σε μένα, έκανα στην άκρη και κάποιος συμπαίκτης μου ερχόταν στη θέση μου και σκόραρε.
-Ποιος είναι ο καλύτερος αμυντικός που συνάντησες στην Κύπρο;
-Κατά τη γνώμη μου ο καλύτερος ήταν στη δική μου ομάδα, την Ανόρθωση. Ήταν ο Τραϊανός Δέλλας, διεθνής με την εθνική Ελλάδας που κατέκτησε το Euro στην Πορτογαλία το 2004. Θυμάμαι να τον παρακολουθώ στην τηλεόραση, πραγματικά με εντυπωσίασε. Αργότερα είχα την ευχαρίστηση να παίξω μαζί του στην Ανόρθωση. Δεν ήταν ευκίνητος, αλλά είχε καλές τοποθετήσεις και ήξερε από πριν τι επρόκειτο να συμβεί. Πραγματικά με εντυπωσίασε με αυτό.
