Ο κύκλος έκλεισε στο σημείο, όπου είχε ανοίξει. Το αήττητο σερί του Απόλλωνα, που είχε αρχίσει μετά το 1-2 κόντρα στην ΑΕΛ στις 26 Οκτωβρίου, τερματίστηκε στο τοπικό ντέρμπι της περασμένης Κυριακής (0-2).
Ήταν δεδομένο ότι η ομάδα του Σωφρόνη Αυγουστή δεν μπορούσε να πάει έως το τέλος της διαδρομής μόνο με νίκες (στις 10 σταμάτησε το σερί σε πρωτάθλημα και κύπελλο) ή έστω αήττητη (όπως ήταν επί 11 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις). Τουλάχιστον όχι σε μια σεζόν ιδιαίτερα αυξημένου ανταγωνισμού, όπως η τρέχουσα…
Για την πέμπτη ήττα εντός συνόρων έπαιξαν ρόλο ισάριθμοι παράγοντες:
1.Η κόπωση. Στη διάρκεια της αντεπίθεσής του ο Απόλλωνας έπαιξε τρεις φορές με τον ΑΠΟΕΛ και από μία με Νέα Σαλαμίνα, ΑΕΚ, Ανόρθωση, Ομόνοια, ενώ το περασμένο 15ήμερο έπαιζε ανά τρεις μέρες. Δεδομένων και των τραυματισμών που έπληξαν και πλήττουν την ομάδα ήταν προφανές ότι τα συνεχόμενα παιχνίδια υψηλής έντασης θα είχαν τίμημα.
2.Η πίεση. Μέχρι και το δεύτερο παιχνίδι κυπέλλου με τον ΑΠΟΕΛ οι «κυανόλευκοι» έπαιζαν με την πλάτη στον τοίχο. Το εφιαλτικό δίμηνο Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου τους είχε αφήσει τόσο πίσω, ώστε κάθε στραβοπάτημα θα τους εκτροχίαζε οριστικά από την κούρσα του τίτλου, ενώ στο κύπελλο ενδεχόμενη γκέλα θα κόστιζε τον αποκλεισμό. Το ντέρμπι με την ΑΕΛ ήταν το πρώτο, στο οποίο πιθανό στραβοπάτημα δεν ισοδυναμούσε με καταστροφή. Και αυτό, εκ της εμφάνισης και του αποτελέσματος κρίνοντας, επηρέασε αρνητικά.
3.Το κίνητρο. Επίσης για πρώτη φορά στους περασμένους μήνες, το «μαχαίρι στα δόντια» το είχε ο αντίπαλος. Η ΑΕΛ με (νέα) ήττα κινδύνευε άμεσα να μείνει εκτός εξάδας. Το ένστικτο επιβίωσης αποδείχθηκε, ξανά, πιο δυνατό.
4.Η υποτίμηση. Τα δεδομένα πριν το ντέρμπι ήταν συντριπτικά υπέρ του Απόλλωνα. Το νικηφόρο σερί, η ψυχολογία, οι χειμερινές μεταγραφές, οι επιστροφές τραυματιών είχαν δημιουργήσει κλίμα αισιοδοξίας, ενώ η ΑΕΛ προερχόταν από οδυνηρές ήττες κόντρα στους άμεσους ανταγωνιστές της (Νέα Σαλαμίνα, ΑΕΚ), είχε χάσει τον Γουίλερ και έδειχνε να ασχολείται περισσότερο με το «κυνήγι» της από τη διαιτησία. Η υποτίμηση προέκυψε σχεδόν αυθόρμητα -και αποδείχθηκε μοιραία.
5.Η προσαρμογή των νεοφερμένων. Σε επίπεδο απόδοσης (όχι αποτελεσμάτων) ο Απόλλωνας -μετά την πώληση Ζελάγια και την απόκτηση των Ματέι, Μπένσοπ και Ντένιτς- δεν ήταν πειστικός ούτε στα παιχνίδια κυπέλλου με τον ΑΠΟΕΛ ούτε στον αγώνα πρωταθλήματος με τον Εθνικό. Όταν οι νεοφερμένοι αφομοιώνονται στην ομάδα και η ομάδα τους ενσωματώνει στη διάρκεια απανωτών αγώνων (και όχι προπονήσεων), οι αρρυθμίες είναι αναπόφευκτες. Κόντρα στην ΑΕΛ ήταν, για πρώτη φορά, τόσο έντονες που κόστισαν.
