Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου

Άλλαξε προπονητή. Άλλαξε σύστημα. Άλλαξε και πρόσωπα. Η Εθνική μας όμως έμεινε στον ίδιο παρονομαστή. Ήττα, μάλλον πολύ πιο εύκολα από ότι ακόμη και εμείς οι ίδιοι να αναμέναμε.

Έχασε το παιχνίδι από την Ρουμανία μέσα σε ένα 20λεπτο. Το 0-0 από το 16' μέχρι το 36' έγινε 0-3. Και τέλος. Όποια αντίδραση κι αν υπήρξε στην πορεία και κάποιες τελικές στην επανάληψη, το σκορ παρέμεινε αναλλοίωτο. Και ας μη γελιόμαστε, οι Ρουμάνοι κατέβασαν ταχύτητα για να φτάσουμε να πατήσουμε στην περιοχή.

Τι φταίει; Οι παίκτες; Η ποιότητα; Το επίπεδο; Οι διοικούντες; Η νοοτροπία μας; Μια ερώτηση που πραγματικά, ο γραφών δεν μπορεί να δώσει απάντηση, εκτός κι αν τα βάλουμε όλα μα όλα μαζί.

Ο Σωφρόνης Αυγουστή στο ντεμπούτο του έζησε τον εφιάλτη που έζησαν και οι προηγούμενοι. Δεν είναι «μάγος» να αλλάξει πολλά από τη μια μέρα στην άλλη. Προσπάθησε, στη βάση της λογικής να παρουσιάσει ένα σύνολο με πλάνο, πιο ορθολογιστικό στο σχηματισμό, πιο επιθετικό αλλά την «πάτησε» από έναν αντίπαλο, τουλάχιστον ένα σκαλί πιο πάνω.

Είναι δεδομένο πως με την πάροδο του χρόνου η Εθνική μπορεί να παρουσιάσει καλύτερο πρόσωπο. Χρόνος πολύς όμως. Εδώ και χρόνια. Και πάλι βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο. Να χάνουμε. Να λέμε δεν πειράζει, έχουμε τα στοιχεία για να γίνουμε καλύτεροι. Αλλά στο επόμενο παιχνίδι να τα επαναλαμβάνουμε και να γινόμαστε και κουραστικοί. Δυστυχώς, ακόμη δεν έχουμε το ποδοσφαιρικό επίπεδο που χρειάζεται...

Υ.Γ. Μακάρι να δούμε καλύτερο ποδόσφαιρο από την Εθνική μας. Αλλά στο άμεσο μέλλον, και να το δούμε, δύσκολα θα αλλάξουν ουσιαστικά -με αποτελέσματα- τα πράγματα...

Υ.Γ ΙΙ. Τελικά παίζαμε στην έδρα μας; Με ποια κριτήρια να πάρουν τόσα εισιτήρια οι Ρουμάνοι...

Ροη ειδησεων
Κλεισιμο