Όσοι διαβάζουν τούτες τις γραμμές και είναι πάνω από 45 μπορούν να κατανοήσουν σαφώς ευκολότερα από τους νεότερους για ποιο λόγο τα τελευταία 24ωρα γίνεται ΠΑ-ΝΙ-ΚΟΣ στο ελληνικό μπάσκετ. Και όχι μόνο...
Το brand "Άρης" έχει συνδεθεί με μοναδικές στιγμές της μεταπολιτευτικής Ελλάδος. Μπορεί να μη σήκωσε το κύπελλο πρωταθλητριών αλλά υπήρξε η κολυμβήθρα στην οποία βαφτίστηκαν οι 10 Ευρωλίγκες (7 του Παναθηναϊκού και 3 του Ολυμπιακού) που ακολούθησαν.
Ο Άρης του Γκάλη και του Γιαννάκη ήταν ο θεμέλιος λίθος για τον θρίαμβο της Εθνικής Ελλάδος του 1987 και την έκρηξη που έφερε το σπορ στην πρώτη θέση στις καρδιές των φιλάθλων. Κάθε μπασκέτα, κάθε γηπεδάκι-τσιμέντο, κάθε γειτονιά έχει τη σφραγίδα του. Και το "Γκαλόσημο" άλλαξε τις ζωές χιλιάδων παιδιών, πολλά εκ των οποίων έζησαν αθλητικά μεγαλεία και ρούφηξαν το νέκταρ.
Ο Άρης της δεκαετίας του '80 δεν ήταν ομάδα: Ήταν στάτους! Δεν υπήρξε -ούτε θα υπάρξει- άλλος σύλλογος στη χώρα που για χάρη του θα κλείσουν τα θέατρα και τα εστιατόρια, που θα ερημώσουν οι δρόμοι όταν αγωνίζεται. Οι "Πέμπτες" του Άρη στην Ευρώπη έκαναν τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και κάθε ελληνική μεγαλούπολη να μοιάζουν με περιοχές στις οποίες είχε επιβληθεί "απαγόρευση κυκλοφορίας"! Τέτοια λατρεία και θαυμασμός υπήρχε για "τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φιλίππου και τα άλλα παιδιά".
Όσοι τους είδαμε το κουβαλάμε πάντα στη μνήμη σαν κάτι πολύ ξεχωριστό, μοναδικό θα έλεγα. Και, πιστέψτε με, το διαδίκτυο δεν μπορεί να αποτυπώσει τον "όγκο" αυτού του φαινομένου. Ακόμη κι όταν ουσιαστικά ολοκληρώθηκε, πρώτα με τα τρία χαμένα φάιναλ φορ και εν συνεχεία με την κάθοδο του μεγάλου Νικ στην Αθήνα και τον Παναθηναϊκό, η αγωνιστική φθορά δεν επέφερε ταυτόχρονα και φθορά μνήμης. Ο Άρης του '80 έμεινε διαχρονικά στην αθλητική μας κουλτούρα ως "Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ". Γι αυτό και σήμερα, 3,5 δεκαετίες μετά, η ''έκρηξη'' που ακολούθησε την είδηση ότι η ΚΑΕ πέρασε στα χέρια του επενδυτικού ομίλου του Σιάο, ήταν απόλυτα λογική. Μιλάμε για χαμό όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη αλλά σε όλη τη χώρα.
Το ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στον μπασκετικό Άρη είναι τεράστιο. Πόσο μάλλον από τη στιγμή που φαίνεται ξεκάθαρα πως γι αυτές έχει παίξει ρόλο ο μεγάλος Γιάννης Αντετοκούνμπο, προσωπικός φίλος του νέου επενδυτή. Κάτι που αποτελεί και εχέγγυο αξιοπιστίας. Παρεμπιπτόντως: έχω στα αυτιά μου ακόμη όσα μου είπε πρόσφατα σε συνέντευξη που είχα την τιμή να μου παραχωρήσει, ο προσωπικός γιατρός του Γιάννη, εκ των κορυφαίων ορθοπαιδικών χειρουργών στη χώρα, Γιώργος Κατσιφαράκης. Οτι ο ΓΙΑΝΝΗΣ δεν θα επιστρέψει κάποια στιγμή για να παίξει μπάσκετ στην Ελλάδα αλλά για να επενδύσει σε μια ομάδα. Τώρα που βλέπω τις εξελίξεις αναρωτιέμαι: βρε λες;
Ο Άρης θα αλλάξει επίπεδο. Με πυλώνα το «Αλεξάνδρειο α λα ΟΑΚΑ και ΣΕΦ» από το κράτος, ο Σιάο και οι συνεργάτες του μπορούν να δημιουργήσουν την επόμενη ημέρα σε ένα σύλλογο με πολύ παθιασμένο μπασκετικό κοινό, ο οποίος μπορεί γρήγορα να γίνει ο τρίτος ισχυρός πόλος στο εγχώριο σπορ. Και να "ταρακουνήσει" τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Δεν λέω πως από την αρχή μπορεί να σπάσει τον δικομματισμό όμως αν όλα εξελιχθούν όπως σχεδιάζουν οι επενδυτές σύντομα τα επόμενα χρόνια ο Άρης μπορεί να ανέβει level όχι με τις σκάλες αλλά με το ασανσέρ. Και με ΔΙΚΟ ΤΟΥ το Παλέ θα αποτελεί άκρως γοητευτική προοπτική για την Ευρωλίγκα.
Κάποιοι θα πουν "βιάζεσαι". Θα το αντιστρέψω: Μην εκπλαγείτε αν ορισμένα απ΄όσα προανέφερα συμβούν ακόμη γρηγορότερα. Είναι τόσο ισχυρό το brand και τόσο σημαντικό ότι μιλάμε για την κορυφαία μπασκετική επένδυση (επιτέλους) εκτός πρωτεύουσας που ο χρόνος είναι χρήμα και το χρήμα καθοδηγητής.
Να σας θυμίσω πως ένας ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ άλλαξε ουσιαστικά το ρου της ιστορίας στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Πριν από τον Ιβάν Σαββίδη ο ΠΑΟΚ ήταν η μεγάλη (και αδικημένη) ομάδα του Κούδα, του Σαράφη και των άλλων παιχταράδων της δεκαετίας του '70, ο σύλλογος με τον περισσότερο κόσμο στη Β. Ελλάδα, εκείνος που πολλές φορές του αρκούσε να ξεπερνάει τον Άρη στην Θεσσαλονίκη, αλλά για την υδροκεφαλική (και στο ποδόσφαιρο) Αθήνα ήταν πάντα "ο 4ος στη χώρα".
Μετά τον Ιβάν Σαββίδη η συζήτηση ΑΛΛΑΞΕ. Και ο ΠΑΟΚ είναι πλέον ΙΣΟΤΙΜΟΣ (ενίοτε και πιο ισχυρός σε θεσμικά κέντρα) με το πάλαι ποτέ ΠΟΚ καθώς και ουσιαστικός διεκδικητής κάθε τίτλου. Εμείς που ζούμε 525 χιλιόμετρα μακριά από τη Θεσσαλονίκη μπορούμε με ακράδαντα επιχειρήματα να πιστοποιήσουμε αυτή την ιστορική αλλαγή που συντελέστηκε. Και ήταν ΜΟΝΟ για το καλό του ποδοσφαίρου της χώρας.
Κάπως έτσι μπορεί σε 2-3 χρόνια να μιλάμε και για τον Αρη του μπάσκετ. Να μπαίνει ακριβώς στην ίδια συζήτηση των διεκδικήσεων με τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Και να μη λέμε "Ο Αυτοκράτορας" μόνο αναπολώντας τα μεγαλεία της δεκαετίας του '80, αλλά επειδή το "Νικ Γκάλης Hall" θα πάλλεται για σύγχρονους στόχους κορυφής.
Μακάρι. Ευλογία για το ελληνικό μπάσκετ θα είναι...
