Οι αλλαγές προπονητών δεν ήταν η ρίζα του κακού, αλλά το σύμπτωμα της πραγματικής αιτίας: το υπερμέγεθες ρόστερ αποδείχθηκε μη διαχειρίσιμο και προϊόντος του χρόνου και ανεπαρκές σε ποιότητα για την επίτευξη των στόχων της ομάδας.
Συνεπώς, πριν καν κυλήσει η μπάλα στο χορτάρι οι «γαλαζοκίτρινοι» -και δη ο Πάμπλο Γκαρσία και οι υπεύθυνοι του μεταγραφικού σχεδιασμού- έχουν έναν τριπλό στόχο ενώπιόν τους.
Τη μείωση του αριθμού των παικτών σε επίπεδο που δεν θα δημιουργεί πρόβλημα, την πτώση του μέσου όρου ηλικίας στον βασικό κορμό της ομάδας και το αυξημένο ποσοστό επιτυχίας στις επιλογές τους.
Προς τούτο ο ΑΠΟΕΛ χρειάζεται να είναι απολύτως ξεκάθαρος ως προς το τι ποδόσφαιρο θέλει να παίξει και απολύτως συνειδητοποιημένος πως αυτή τη στρατηγική επιλογή θα πρέπει να τη στηρίξει με κάθε κόστος -κι όχι να την αμφισβητήσει (πόσο μάλλον να την αναιρέσει) στην πρώτη στραβή.
Το πάθημα της περασμένης περιόδου είναι επώδυνο -και ακόμη νωπό. Τις επόμενες εβδομάδες θα φανεί, αν και σε ποιο βαθμό έχει γίνει μάθημα.
